Васіль Захарка: розьніца паміж вэрсіямі
Stary Jolup (гутаркі | унёсак) Няма апісаньня зьменаў |
Stary Jolup (гутаркі | унёсак) Няма апісаньня зьменаў |
||
| Радок 2: | Радок 2: | ||
[[Выява:Mahilka zaharki.jpg|thumb|400px|Магіла Васіля Захаркі на Альшанскіх могілках, Прага]] |
[[Выява:Mahilka zaharki.jpg|thumb|400px|Магіла Васіля Захаркі на Альшанскіх могілках, Прага]] |
||
'''Васіль Іванавіч Захарка''' ([[1 красавіка]] [[1877]] -) беларускі палітычны дзеяч, другі [[прэзыдэнт БНР]]. |
'''Васіль Іванавіч Захарка''' ([[1 красавіка]] [[1877]] - [[14 сакавіка]] [[1943]], [[Прага]]) беларускі палітычны дзеяч, другі [[прэзыдэнт БНР]]. |
||
Нарадзіўся на Гарадзеньшчыне ў беднай сялянкай сям’і. У 16 год стаўся сіратою, разам з двума баратамі й сястрою. У [[1895]] – здаў іспыт на царкоўнапрыхадскога настаўніка. Працаваў у царкоўнапрыхадской школцы. Потым працаваў пісарам. |
Нарадзіўся у вёсцы [[Дабрасельцы]] на Гарадзеньшчыне ў беднай сялянкай сям’і. У 16 год стаўся сіратою, разам з двума баратамі й сястрою. У [[1895]] – здаў іспыт на царкоўнапрыхадскога настаўніка. Працаваў у царкоўнапрыхадской школцы. Потым працаваў пісарам. |
||
== Вайсковая служба == |
== Вайсковая служба == |
||
| Радок 13: | Радок 13: | ||
Займаў становішчы: [[1906]] – справавод брыгады, [[1914]] – памочнік начальніка аправізацыі арміі паўночна-заходняга фронту, у [[1916]] – загадчык канцэлярыі штабу 10-й арміі. У [[красавік]]у [[1917]] – намесьнік старшыні вярхоўнага суду штабу 10-й арміі. |
Займаў становішчы: [[1906]] – справавод брыгады, [[1914]] – памочнік начальніка аправізацыі арміі паўночна-заходняга фронту, у [[1916]] – загадчык канцэлярыі штабу 10-й арміі. У [[красавік]]у [[1917]] – намесьнік старшыні вярхоўнага суду штабу 10-й арміі. |
||
== На карысьць Бацькаўшчыне == |
|||
Прымаў актыўны ўдзел у з’едзе беларускіх вайскоўцаў Заходняга фронту [[22 кастрычніка]] [[1917]] году ў [[Менск]]у. У створанай [[Цэнтральная Беларуская Вайсковая Рада|Цэнтральнай Беларускай Вайсковай Радзе]] займаў пасаду сакратара. |
Прымаў актыўны ўдзел у з’едзе беларускіх вайскоўцаў Заходняга фронту [[22 кастрычніка]] [[1917]] году ў [[Менск]]у. У створанай [[Цэнтральная Беларуская Вайсковая Рада|Цэнтральнай Беларускай Вайсковай Радзе]] займаў пасаду сакратара. |
||
На І Усебеларускім Кангрэсе Захарка абраны сябрам Рады З’езду. Пад час разгону Кангрэсу арыштаваны зь іншымі сябрамі Рады (Канстанцін Езавітаў, Язэп Мамонька) бальшавікамі. |
На І Усебеларускім Кангрэсе Захарка абраны сябрам Рады З’езду. Пад час разгону Кангрэсу арыштаваны зь іншымі сябрамі Рады ([[Канстанцін Езавітаў]], [[Язэп Мамонька]]) [[бальшавікі|бальшавікамі]]. |
||
У сувязі з наступам немцаў на Менск, арыштаваныя здолялі вызваліцца з турмы ў ночы на 19 лютага 1918. 21 лютага 1918 у Менску створаны Народны Сакратарыят Беларусі. Язэп Варонка- старшыня, Захарка – скарбнік. |
У сувязі з наступам немцаў на Менск, арыштаваныя здолялі вызваліцца з турмы ў ночы на [[19 лютага]] [[1918]]. [[21 лютага]] 1918 у Менску створаны [[Народны Сакратарыят Беларусі]]. [[Язэп Варонка]] - старшыня, Захарка – [[скарбнік]]. |
||
Пасьля [[25 сакавіка]] Захарка займае розныя міністэрскія пасады ў кіраўніцтве БНР. |
Пасьля [[25 сакавіка]] Захарка займае розныя міністэрскія пасады ў кіраўніцтве [[БНР]]. |
||
Пасьля перайменаваньня ў |
Пасьля перайменаваньня ў [[кастрычнік]]у 1918 Народнага Сакратарыяту ў [[Рада Народных МІністраў|Раду Народных Міністраў]], Захарку прызначаюць Міністрам фінансаў. Яго дэлегуюць на розныя далікатныя місыі. |
||
| ⚫ | У сувязі з наступам бальшавікоў Урад БНР пераяджае ў Вільню, а потым у Гародню. Адтуль 3 сакавіка 1919 ад Рады Міністраў Захарка разам з Антонам Луцкевічам дасылае ноту пратэсту польскаму ураду з-за пачатку польскай ўсеагульнай мабалізацыі ў Вільні й ноту пратэсту супраць пачатку выбараў у польскі Сойм і далучэньня Аўгустоўскага павету да Польшчы. Нота накіраваная прадстаўнікам ЗША, Вялікай Брытаніі, Францыі ды Італіі ў Спаа. На Парыскую канфэрэнцыю Антон Луцкевіч і Захарка выслалі мемарыял у справе прызнаньня Беларусі й яе дзяржаўных праваў на этнічных беларускіх землях. |
||
| ⚫ | У сувязі з наступам бальшавікоў Урад БНР пераяджае ў [[Вільня|Вільню]], а потым у [[Гародня|Гародню]]. Адтуль [[3 сакавіка]] [[1919]] ад Рады Міністраў Захарка разам з [[Антон Луцкевіч|Антонам Луцкевічам]] дасылае ноту пратэсту польскаму ураду з-за пачатку польскай ўсеагульнай мабалізацыі ў [[Вільня|Вільні]] й ноту пратэсту супраць пачатку выбараў у польскі Сойм і далучэньня Аўгустоўскага павету да Польшчы. Нота накіраваная прадстаўнікам [[ЗША]], [[Вялікая Брытанія|Вялікай Брытаніі]], [[Францыя|Францыі]] ды [[Італія|Італіі]] ў Спаа. На Парыскую канфэрэнцыю Антон Луцкевіч і Захарка выслалі мемарыял у справе прызнаньня Беларусі й яе дзяржаўных праваў на этнічных беларускіх землях. |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
== На эміграцыі== |
|||
| ⚫ | |||
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Захарка, Васіль}} |
|||
[[Катэгорыя:Беларускія грамадзкія дзеячы]] |
|||
[[Катэгорыя:Беларуская Народная Рэспубліка]] |
|||
[[Катэгорыя:Беларуская дыяспара]] |
|||
[[Катэгорыя:Памерлі ў Празе]] |
|||
[[Катэгорыя:Беларусы ў Чэхіі]] |
|||
[be:Васіль Захарка]] |
|||
[[pl:Wasil Zacharka]] |
|||
[[ru:Захарка, Василий Иванович]] |
|||
Вэрсія ад 13:36, 13 чэрвеня 2008
|
|
Гэты артыкул патрабуе ўдакладненьня артаграфіі. |
|---|
| Гэта — накід артыкула. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |
Васіль Іванавіч Захарка (1 красавіка 1877 - 14 сакавіка 1943, Прага) беларускі палітычны дзеяч, другі прэзыдэнт БНР.
Нарадзіўся у вёсцы Дабрасельцы на Гарадзеньшчыне ў беднай сялянкай сям’і. У 16 год стаўся сіратою, разам з двума баратамі й сястрою. У 1895 – здаў іспыт на царкоўнапрыхадскога настаўніка. Працаваў у царкоўнапрыхадской школцы. Потым працаваў пісарам.
Вайсковая служба
15 кастрычніка 1898 на вайсковай службе. Вытрымлівае іспыт на “Заўрад ваеннага чыноўніка”, потым іспыт па праграме ваенна-юнкерскай вучэльні. У 1902 звольніўся з войска афіцэрам запасу. Працаваў сакратаром губэрнатарскага ўпраўленьня, пасьля сакратаром бурмістра гораду Пултуску. Належаў да Беларускай Сацыялістычнай Грамады.
Зноў пакліканы да войска 10 сьнежня 1904 з выбухам руска-японскай вайны. Служыў да 1917 году. У 1906 – калежкім рэгістратарам, у 1909 – губэрнскім сакратаром. У 1912 – у чыне калежскага сакратара, у 1915 – тытулярным саветнікам.
Займаў становішчы: 1906 – справавод брыгады, 1914 – памочнік начальніка аправізацыі арміі паўночна-заходняга фронту, у 1916 – загадчык канцэлярыі штабу 10-й арміі. У красавіку 1917 – намесьнік старшыні вярхоўнага суду штабу 10-й арміі.
На карысьць Бацькаўшчыне
Прымаў актыўны ўдзел у з’едзе беларускіх вайскоўцаў Заходняга фронту 22 кастрычніка 1917 году ў Менску. У створанай Цэнтральнай Беларускай Вайсковай Радзе займаў пасаду сакратара.
На І Усебеларускім Кангрэсе Захарка абраны сябрам Рады З’езду. Пад час разгону Кангрэсу арыштаваны зь іншымі сябрамі Рады (Канстанцін Езавітаў, Язэп Мамонька) бальшавікамі.
У сувязі з наступам немцаў на Менск, арыштаваныя здолялі вызваліцца з турмы ў ночы на 19 лютага 1918. 21 лютага 1918 у Менску створаны Народны Сакратарыят Беларусі. Язэп Варонка - старшыня, Захарка – скарбнік.
Пасьля 25 сакавіка Захарка займае розныя міністэрскія пасады ў кіраўніцтве БНР. Пасьля перайменаваньня ў кастрычніку 1918 Народнага Сакратарыяту ў Раду Народных Міністраў, Захарку прызначаюць Міністрам фінансаў. Яго дэлегуюць на розныя далікатныя місыі.
У сувязі з наступам бальшавікоў Урад БНР пераяджае ў Вільню, а потым у Гародню. Адтуль 3 сакавіка 1919 ад Рады Міністраў Захарка разам з Антонам Луцкевічам дасылае ноту пратэсту польскаму ураду з-за пачатку польскай ўсеагульнай мабалізацыі ў Вільні й ноту пратэсту супраць пачатку выбараў у польскі Сойм і далучэньня Аўгустоўскага павету да Польшчы. Нота накіраваная прадстаўнікам ЗША, Вялікай Брытаніі, Францыі ды Італіі ў Спаа. На Парыскую канфэрэнцыю Антон Луцкевіч і Захарка выслалі мемарыял у справе прызнаньня Беларусі й яе дзяржаўных праваў на этнічных беларускіх землях.
Напрыканцы сакавіка 1920 Урад БНР выехаў у Бэрлін, дзе ужо была дыпляматычная місыя БНР. Тут Захарка спаўняе функцыі заступніка Рады Міністраў у адсутнасьць Луцкевіча.
2 чэрвеня 1920 прызначаны старшынёю Надзвычайнай Беларускай Дыпляматчнай Місыі БНР. Спрабуе весьці перамовы з бальшавікамі, якія аднак няўдала.
На эміграцыі
Уцякае з польскай вязьніцы ў Летуву, празь нейкі час пакідае разам з Крэчэўскім Коўна за прэтэнзый летувісаў на Вільню. Пераяджае ў Прагу.
[be:Васіль Захарка]]