Афрадыта: розьніца паміж вэрсіямі

	Афрадыта
	; Вэнэра Арлезіянская
	багіня прыгажосьці й каханьня
Сымбалі	мірт, ружа, мак і яблык
Маці	Дыёна
Дзеці	Эрат
Гара	Алімп
Адпаведнік у Рымскай міталёгіі	Вэнэра

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

← Папярэдняя зьмена Наступная зьмена →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Вэрсія ад 22:02, 7 сьнежня 2012

Афрады́та (па-старажытнагрэцку: Ἀφροδίτη; Понтыя, Лімэнія, Анадыямена, Кіпрыда) — першапачаткова багіня ўрадлівасьці, затым багіня каханьня.

Афрадыта абуджае каханьне ў сэрцах багоў і людзей. Дзякуючы гэтаму яна пануе над сьветам. Ніхто ня можа пазьбегнуць ейнай улады. Толькі Атэна, Гестыя і Артэміда не падначаленыя ейнай магутнасьці^[1]. Афрадыта — увасабленьне прыгажосьці і вечнай маладосьці.

Культ Афрадыты шырока распаўсюджаны ў Старажытнай Грэцыі, Малой Азіі ды на выспах Міжземнага мора, у Сыцыліі і асабліва на Кіпры.

Зьяўлялася ўлюбёным пэрсанажам антычных мастакоў.

Міты

Нараджэньне

Па раньняй вэрсіі нарадзілася з марское пены і кропляў крыві Урана каля выспы Кіфера, а ласкавы Зэфір прынёс яе на выспу Кіпра, там яе атачылі Оры і адвялі на Алімп. У клясычнай вэрсіі Афрадыта зьяўляецца дачкой Зэўса і Дыёны^[2].

Пігмаліён

Жыў на Кіпры адзін мастак Пігмаліён, жыў у адзіноцтве, пазьбягаючы шлюбу, бо не падабалася яму аніводная дзяўчына. І зрабіў зь белай слановай косьці дзяўчыну незвычайнай прыгажосьці, ды так зрабіў, што, здавалася, яна вось зараз працягне руку яму, або зрушыць з месца. Закахаўся мастак у яе, і стаў падносіць ёй розныя падарункі: прыгожыя каралі, запясьці, завушніцы. Пад час чарговых сьвятаў у гонар Афрадыты, Пігмаліён, каб не абурыць гнеў багоў на сябе, не стаў прасіць у Афрадыты ажыўленьня статуі, таму папрасіў каб багіня даравала дзяўчыну падобную на абточаную ім косьць. Вярнуўшыся дадому, замест абточанай косьці - дзяўчыны, Пігмаліёна ўжо чакала сапраўдная прыгажуня. Вось так багіня каханьня Афрадыта даравала мастаку Пігмаліёну сапраўднае каханьне.

Крыніцы

^ Кун, Н. А. Легенды и мифы древней Греции / Н. А. Кун. - М: Государственное учебно - педагогическое издательство министерства просвещения РСФСР, 1957. - с.53
^ Тахо-Годи, А. А. Греческая мифилогия / А. А. Тахо-Годи. - М: Искусство, 1989. - с.113

Літаратура

Кун, Н. А. Легенды и мифы древней Греции / Н. А. Кун. - М: Государственное учебно - педагогическое издательство министерства просвещения РСФСР, 1957. - 464с.
Тахо-Годи, А. А. Греческая мифилогия / А. А. Тахо-Годи. - М: Искусство, 1989. - 304с.

Вонкавыя спасылкі

Афрадыта — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

Шаблён:Link FA Шаблён:Link GA

[1] Кун, Н. А. Легенды и мифы древней Греции / Н. А. Кун. - М: Государственное учебно - педагогическое издательство министерства просвещения РСФСР, 1957. - с.53

[2] Тахо-Годи, А. А. Греческая мифилогия / А. А. Тахо-Годи. - М: Искусство, 1989. - с.113

[1]

[2]

@@ Радок 19: / Радок 19: @@
 '''Афрады́та''' ({{мова-grc|Ἀφροδίτη}}; Понтыя, Лімэнія, Анадыямена, Кіпрыда) — першапачаткова багіня ўрадлівасьці, затым багіня [[каханьне|каханьня]].
-Афрадыта абуджае каханьне ў сэрцах багоў і людзей. Дзякуючы гэтаму яна пануе над сьветам. Ніхто ня можа пазьбегнуць ейнай улады. Толькі [[Атэна]], [[Гестыя]] і [[Артэміда]] не падначаленыя ейнай магутнасьці. Афрадыта — увасабленьне прыгажосьці і вечнай маладосьці.
+Афрадыта абуджае каханьне ў сэрцах багоў і людзей. Дзякуючы гэтаму яна пануе над сьветам. Ніхто ня можа пазьбегнуць ейнай улады. Толькі [[Атэна]], [[Гестыя]] і [[Артэміда]] не падначаленыя ейнай магутнасьці<ref>Кун, Н. А. Легенды и мифы древней Греции / Н. А. Кун. - М: Государственное учебно - педагогическое издательство министерства просвещения РСФСР, 1957. - с.53</ref>. Афрадыта — увасабленьне прыгажосьці і вечнай маладосьці.
 Культ Афрадыты шырока распаўсюджаны ў [[Старажытная Грэцыя|Старажытнай Грэцыі]], [[Малая Азія|Малой Азіі]] ды на выспах [[Міжземнае мора|Міжземнага мора]], у [[Сыцылія|Сыцыліі]] і асабліва на [[Кіпр|Кіпры]].
@@ Радок 27: / Радок 27: @@
 == Міты ==
 === Нараджэньне ===
-Па раньняй вэрсіі нарадзілася з марское пены і кропляў крыві [[Уран (міталёгія)|Урана]] каля выспы Кіфера, а ласкавы [[Зэфір]] прынёс яе на выспу [[Кіпр]]а, там яе атачылі [[Оры]]  і адвялі на [[Алімп]]. У клясычнай вэрсіі Афрадыта зьяўляецца дачкой [[Зэўс]]а і [[Дыёна|Дыёны]]
+Па раньняй вэрсіі нарадзілася з марское пены і кропляў крыві [[Уран (міталёгія)|Урана]] каля выспы Кіфера, а ласкавы [[Зэфір]] прынёс яе на выспу [[Кіпр]]а, там яе атачылі [[Оры]]  і адвялі на [[Алімп]]. У клясычнай вэрсіі Афрадыта зьяўляецца дачкой [[Зэўс]]а і [[Дыёна|Дыёны]]<ref>Тахо-Годи, А. А. Греческая мифилогия / А. А. Тахо-Годи. - М: Искусство, 1989. - с.113</ref>.
 === Пігмаліён ===
 Жыў на [[Кіпр]]ы адзін мастак [[Пігмаліён]], жыў у адзіноцтве, пазьбягаючы шлюбу, бо не падабалася яму аніводная дзяўчына. І зрабіў зь белай слановай косьці дзяўчыну незвычайнай прыгажосьці, ды так зрабіў, што, здавалася, яна вось зараз працягне руку яму, або зрушыць з месца. Закахаўся мастак у яе, і стаў падносіць ёй розныя падарункі: прыгожыя каралі, запясьці, завушніцы. Пад час чарговых сьвятаў у гонар Афрадыты, [[Пігмаліён]], каб не абурыць гнеў багоў на сябе, не стаў прасіць у Афрадыты ажыўленьня статуі, таму папрасіў каб багіня даравала дзяўчыну падобную на абточаную ім косьць. Вярнуўшыся дадому, замест абточанай косьці - дзяўчыны, [[Пігмаліён]]а ўжо чакала сапраўдная прыгажуня. Вось так багіня каханьня Афрадыта даравала мастаку [[Пігмаліён]]у сапраўднае каханьне.
+== Крыніцы ==
+{{Зноскі}}
 == Літаратура ==