Порту

	Порту
Герб Порту	Сьцяг Порту
Акруга:	Порту
Плошча:	41,66 км²
Насельніцтва:	227 790 (2006)
Паштовы індэкс:	4000-XXX
Геаграфічныя каардынаты:	41°09′ пн. ш. 8°36′ з. д. / 41.15° пн. ш. 8.6° з. д.Каардынаты: 41°09′ пн. ш. 8°36′ з. д. / 41.15° пн. ш. 8.6° з. д.
	Порту на мапе Партугаліі Порту
	Галерэя здымкаў у Wikimedia Commons

Порту (па-партугальску: o Porto) — другі паводле велічыні, пасьля Лісабону, горад у Партугаліі, цэнтар аднайменнай акругі й муніцыпалітэту. Зьяўляецца цэнтрам буйной гарадзкой аглямэрацыі Вялікі Порту.

Колькасьць насельніцтва складае 227,8 тыс. жыхароў, у аглямэрацыі Вялікі Порту налічваецца 1,3 млн чалавек. Горад і муніцыпалітэт уваходзіць у эканоміка-статыстычны рэгіён Паўночны рэгіён і субрэгіён Вялікі Порту. Паводле старога адміністрацыйнага падзелу ўваходзіў у правінцыю Дору-Літарал.

Геаграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Горад разьмешчаны ў 270 км на поўнач ад сталіцы Партугаліі гораду Лісабон. Гістарычны цэнтар Порту месьціцца на правым беразе ракі Дору, за некалькі кілямэтраў ад месца ейнага ўпадзеньня ў Атлянтычны акіян. Цэнтар гораду абвешчаны ЮНЭСКО Сусьветнай культурнай спадчынай.

Муніцыпалітэт мяжуе на поўначы з муніцыпалітэтам Матызыньнюш, на ўсходзе з муніцыпалітэтам Гандамар, на поўдні з муніцыпалітэтам Віла-Новая-дэ-Гая, на захадзе абмываецца Атлянтычным акіянам.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Селішча ў раёне сучаснага Порту існавала задаўга да прыходу рымлянаў. Рымляне назвалі горад Portus Cale. Гэтая назва пазьней пераўтварылася ў Portucale, ад чаго паходзіць назва графства Condado Portucalense, пасьля якая пераўтварылася ў назоў для ўсёй краіны. Часам горад мянуюць паўночнай сталіцай Партугаліі. Муніцыпалітэт заснаваны ў 1123 годзе.

Славутасьці[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Горад мастоў[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Мост Арабіда

Порту — традыцыйна найболей разьвіты ў прамысловым стаўленьні горад Партугаліі. Прамысловая рэвалюцыя XVIII—XIX стагодзьдзяў спрыяла ягонаму бурнаму разьвіцьцю. Тут упершыню ў краіне атрымалі ўвасабленьне шматлікія інжынэрныя навінкі свайго часу. Напрыклад, Порту быў першым горадам на Ібэрыйскім паўвостраве, у якім быў арганізаваны трамвайны рух (1872).

Праз Дору перакінута мноства мастоў, якія злучаюць Порту з горадам-спадарожнікам Віла-Нова-дэ-Гая. Некаторыя з іх зьяўляюцца ўнікальнымі для свайго часу тэхналягічнымі рашэньнямі. Напрыклад, чыгуначны мост Дона Марыя Пія быў збудаваны ў 1876—1877 гадох паводле праекту Гюстава Эйфэля. Гэта быў адзін зь першых праектаў, якія прынеслі ягонаму аўтару сусьветную славу. Пазьней тыя ж тэхналягічныя рашэньні былі выкарыстаныя Эйфэлем пры будаўніцтве Статуі Свабоды (1884—1886) і Эйфэлевай вежы (1889). Яшчэ адным унікальным для свайго часу будынкам стаў двухузроўневы мэталічны мост Понтэ-дэ-Дон-Луіш, збудаваны ў 1881—1886 гадох паводле праекту вучня й кампаньёна Эйфэля Тэафіля Сэйрыга.

Адной з самых яркіх славутасьцяў Порту зьяўляецца барочная вежа Клерыгуш — самая высокая ў Партугаліі, то бо ейная вышыня складае 76 мэтраў. Будаўніцтва пад кіраўніцтвам італьянскага архітэктара Нікаляса Назоні было пачата ў 1754 годзе й скончана ў 1763 годзе. З сучасных будынкаў вылучаецца сваёй незвычайнай формай Дом музыкі архітэктара Рэма Коолгааса, які будаваўся ў 2001—2005 гады.