Касьцёл Сьвятога Лукі і кляштар дамініканаў (Чашнікі)
Помнік сакральнай архітэктуры | |
Касьцёл Сьвятога Лукі і кляштар дамініканаў
| |
Касьцёл Сьвятога Лукі і кляштар дамініканаў
| |
Краіна | Беларусь |
Места | Чашнікі |
Каардынаты | 54°51′41.70″ пн. ш. 29°09′28.70″ у. д. / 54.8615833° пн. ш. 29.1579722° у. д.Каардынаты: 54°51′41.70″ пн. ш. 29°09′28.70″ у. д. / 54.8615833° пн. ш. 29.1579722° у. д. |
Архітэктурны стыль | барока |
Заснавальнік | Жыгімонт Адам Слушка[d] |
Першае згадваньне | 1674 |
Касьцёл Сьвятога Лукі і кляштар дамініканаў | |
Касьцёл Сьвятога Лукі і кляштар дамініканаў на Вікісховішчы |
Касьцёл Сьвятога Лукі і кляштар дамініканаў — помнік архітэктуры XVIII стагодзьдзя ў Чашніках. Знаходзіўся ў цэнтры места, на Замчышчы пры Смалянецкай вуліцы[a]. Твор архітэктуры барока, адзін з найпрыгажэйшых у Вялікім Княстве Літоўскім[1].
Комплекс Чашніцкага дамініканскага кляштару складаўся з касьцёла і кляштарнага корпусу. У 1964 годзе савецкія ўлады зьнішчылі касьцёл.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вялікае Княства Літоўскае
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У 1664 годзе харунжы Адам Слушка фундаваў у Чашніках кляштар дамініканаў. У 1674 годзе пры ім збудавалі драўляны касьцёл.
У 1775—1786 гадох замест драўлянага збудавалі мураваны касьцёл. У 1786 годзе пачалося будаваньне мураванага кляштарнага корпуса[2]. Пры кляштары існавала бібліятэка.
Пад уладай Расейскай імпэрыі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Па другім падзеле Рэчы Паспалітай (1793 год), калі Чашнікі апынуліся ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл і кляштар працягвалі дзеяць. У 1830 годзе ў кляштары былі прыёр, трое айцоў-дамініканаў і 8 чалавек абслугі.
Па здушэньні вызвольнага паўстаньня (1830—1831) у 1832 годзе расейскія ўлады гвалтоўна ліквідавалі кляштар дамініканаў, а па здушэньні нацыянальна-вызвольнага паўстаньня (1863—1864) у 1868 годзе зачынілі касьцёл, будынак якога перарабілі пад Мікалаеўскі сабор Урадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы).
Найноўшы час
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У 1930-я гады савецкія ўлады зачынілі сабор. Будынак перарабілі пад Дом культуры, пры гэтым зруйнавалі верхнія ярусы вежаў. У 1964 годзе савецкія ўлады зьнішчылі помнік архітэктуры.
Архітэктура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Касьцёл — помнік архітэктуры барока. Гэта была манумэнтальная 3-нэфавая 2-вежавая базыліка, якая была дамінантай комплексу. З бакоў галоўнага фасаду, завершнага фігурным франтонам, узвышаліся 3-ярусныя вежы, завершаныя купаламі-банямі[3]. На вежах разьмяшчаліся гадзіньнік і 3 званы, адлітыя ў Рызе.
Кляштарны корпус — 2-павярховы будынак, які злучаўся з касьцёлам калідорам-пераходам.
Галерэя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Гістарычная графіка
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]-
1897 г.
-
1898 г.
-
1898 г.
Гістарычныя здымкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]-
1910 г.
-
да 1918 г.
-
1913 г.
-
1941—1944 гг.
-
1941—1944 гг.
-
па 1944 г.
Заўвагі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ На гэтым месцы цяпер знаходзіцца школьная спартовая пляцоўка
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Ярашэвіч А. Чашніцкі кляштар дамініканцаў // БЭ. — Мн.: 2003 Т. 17. С. 268.
- ^ Kałamajska-Saaed M. Rosyjskie plany klasztorów skasowanych w roku 1832. T. 1. — Warszawa, 2021. S. 287.
- ^ Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі. — Менск, 2008. С. 467.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2003. — Т. 17: Хвінявічы — Шчытні. — 512 с. — ISBN 985-11-0279-2
- Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. Кулагін; фатограф А. Дыбоўскі. — 2-е выд. — Менск: БелЭн, 2008. — 488 с.: іл. ISBN 978-985-11-0395-5.