Касьцёл Сьвятога Антонія Падуанскага і кляштар дамініканаў (Друя)

Помнік сакральнай архітэктуры
Касьцёл Сьвятога Антонія Падуанскага і кляштар дамініканаў
Касьцёл Сьвятога Антонія
Краіна	Беларусь
Вёска	Друя
Архітэктурны стыль	Віленскае барока
Аўтар праекту	Антоні Парака^[d]
Дата заснаваньня	XVII ст.

Касьцёл Сьвятога Антонія Падуанскага і кляштар дамініканаў — помнік архітэктуры XVIII ст. у Друі. Знаходзіўся на Дамініканскай вуліцы. Твор архітэктуры віленскага барока.

Комплекс складаўся з касьцёла, кляштарнага корпуса і брамы-званіцы. У 2-й палове XIX ст. улады Расейскай імпэрыі гвалтоўна зачынілі кляштар, а ў 1909 годзе — узарвалі касьцёл. Па Другой сусьветнай вайне савецкія ўлады зруйнавалі браму-званіцу.

Зьмест

1 Гісторыя
- 1.1 Вялікае Княства Літоўскае
- 1.2 Пад уладай Расейскай імпэрыі
2 Архітэктура
3 Галерэя
- 3.1 Гістарычная графіка
- 3.2 Гістарычныя здымкі
4 Крыніцы
5 Літаратура

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вялікае Княства Літоўскае[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У 1690 годзе (паводле іншых зьвестак, у 1706 годзе) падчашы браслаўскі А. Качаноўскі запрасіў у Друю манахаў-дамініканаў. Неўзабаве збудавалі драўляныя касьцёл і кляштар.

У 1765—1773 гадох паводле праекту архітэктара А. Парака вялося будаваньне мураванага кляштарнага комплексу.

Пад уладай Расейскай імпэрыі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Па трэцім падзеле Рэчы Паспалітай (1795) касьцёл і кляштар працягвалі дзейнічаць. Па здушэньні вызвольнага паўстаньня (1830—1831) у 1832 годзе ўлады Расейскай імпэрыі гвалтоўна ліквідавалі кляштар. У 1839 годзе будынкі гвалтоўна адабралі ў Сьвятога Пасаду і перадалі Маскоўскаму патрыярхату.

У канцы XIX ст. спустошаныя будынкі пачалі разьбіраць на цэглу. У 1909 годзе расейскія ўлады ўзарвалі касьцёл.

Архітэктура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Касьцёл — 2-вежавая 3-нэфавая базыліка з трансэптам і прэзьбітэрыюмам, завершаным паўкруглай апсыдай. Вышыня касьцёлу 35 м, шырыня сярэдняга нэфа 9,5 м. Трансэпт і сярэдні нэф мелі аднолькавую вышыню і значна большыя памеры, чым бакавыя нэфы. Бакавыя фасады падзяляліся лапаткамі. Галоўны фасад упрыгожвалі пілястры, масіўныя карнізы, фігурныя валюты.

У аздобе ўваходнага парталу і інтэр’ераў выкарыстоўваўся дэкаратыўны арнамэнт. Унутры будынак перакрываўся крыжовымі скляпеньнямі на папружных арках. На восі галоўнага ўваходу была фігурная мураваная брама^[1].