Касьцёл Сьвятога Антонія Падуанскага і кляштар дамініканаў (Друя)

Помнік сакральнай архітэктуры
Касьцёл Сьвятога Антонія Падуанскага і кляштар дамініканаў
Касьцёл Сьвятога Антонія
Краіна	Беларусь
Вёска	Друя
Канфэсія	Каталіцкая царква
Архітэктурны стыль	віленскае барока
Аўтар праекту	Антоні Парака^[d]
Дата заснаваньня	XVII ст.

Касьцёл Сьвятога Антонія Падуанскага і кляштар дамініканаў — помнік архітэктуры XVIII ст. у Друі. Знаходзіўся на Дамініканскай вуліцы. Твор архітэктуры віленскага барока.

Комплекс складаўся з касьцёла, кляштарнага корпуса і брамы-званіцы. У 2-й палове XIX ст. улады Расейскай імпэрыі гвалтоўна зачынілі кляштар, а ў 1909 годзе — узарвалі касьцёл. Па Другой сусьветнай вайне савецкія ўлады зруйнавалі браму-званіцу.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вялікае Княства Літоўскае[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У 1690 годзе (паводле іншых зьвестак, у 1706 годзе) падчашы браслаўскі А. Качаноўскі запрасіў у Друю манахаў-дамініканаў. Неўзабаве ў месьце збудавалі драўляныя касьцёл і кляштар.

У 1765—1773 гадох паводле праекту архітэктара А. Парака вялося будаваньне мураванага кляштарнага комплексу.

Пад уладай Расейскай імпэрыі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Па трэцім падзеле Рэчы Паспалітай (1795 год), калі Друя апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл і кляштар працягвалі дзейнічаць. Па здушэньні вызвольнага паўстаньня (1830—1831) у 1832 годзе расейскія ўлады гвалтоўна ліквідавалі кляштар. У 1839 годзе будынкі гвалтоўна адабралі ў Сьвятога Пасаду і перадалі Ўрадаваму сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царкве).

У канцы XIX ст. спустошаныя будынкі пачалі разьбіраць на цэглу. У 1909 годзе расейскія ўлады ўзарвалі касьцёл.

Архітэктура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Касьцёл — 2-вежавая 3-нэфавая базыліка з трансэптам і прэзьбітэрыюмам, завершаным паўкруглай апсыдай. Вышыня касьцёлу 35 м, шырыня сярэдняга нэфа 9,5 м. Трансэпт і сярэдні нэф мелі аднолькавую вышыню і значна большыя памеры, чым бакавыя нэфы. Бакавыя фасады падзяляліся лапаткамі. Галоўны фасад упрыгожвалі пілястры, масіўныя карнізы, фігурныя валюты.

У аздобе ўваходнага парталу і інтэр’ераў выкарыстоўваўся дэкаратыўны арнамэнт. Унутры будынак перакрываўся крыжовымі скляпеньнямі на папружных арках. На восі галоўнага ўваходу была фігурная мураваная брама^[1].