Вітарты
| Вітарты лац. Vitarty | |
| лет. Vytartai | |
| Краіна: | Летува |
| Павет: | Ковенскі |
| Раён: | Янаўскі |
| Часавы пас: | UTC+2 |
| летні час: | UTC+3 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 55°12′36.000″ пн. ш. 24°26′31.200″ у. д. / 55.21° пн. ш. 24.442° у. д.Каардынаты: 55°12′36.000″ пн. ш. 24°26′31.200″ у. д. / 55.21° пн. ш. 24.442° у. д. |
Вітарты на мапе Летувы   Вітарты | |
Вітарты (лет. Vytartai) — вёска ў Летуве, каля ракі Локісу. Уваходзяць у склад Шылаўскага староства Янаўскага раёну Ковенскага павету.
Назва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вітард або Вітарт (Witard, Witart) — імя германскага паходжаньня[1][2]. Іменная аснова -віт- (імёны ліцьвінаў Віцень, Віталт, Бутавіт; германскія імёны Wittenus, Witolt, Botwith) паходзіць ад гоцкага wit 'веда, розум, закон'[3], старасаксонскага witan 'ведаць' або ад асновы -від-[4], а аснова -гард- (-гарт-, -арт-) (імёны ліцьвінаў Бэйнарт, Ленарт, Мэйнарт; германскія імёны Beynart, Lenhardt, Meinhart) — ад гоцкага hardus 'моцны, цьвёрды'[5][6].
Адпаведнасьць імя Вітарт германскаму імю Witard сьцьвердзіў францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў[7].
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У XIX ст. двор Вітарты ўваходзіў у склад Ковенскага павету Ковенскай губэрні[8]
Насельніцтва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- 1902 год — 25 чалавек[9]
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1570.
- ^ Ferguson R. Surnames as a Science. — London, 1883. P. 66.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 291.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 61.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 123.
- ^ Schmittlein R. Les noms d’eau de la Lituanie (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 3, 1964. P. 167.
- ^ Słownik geograficzny... T. XIII. — Warszawa, 1893. S. 674.
- ^ Алфавитный список населенных мест Ковенской губернии. — Ковна, 1903. С. 13.