Васіль Дружчыц

Васіль Дружчыц
	Васіль Дружчыц; лац. Vasil Družčyc
Дата нараджэньня	27 студзеня (8 лютага) 1886
Месца нараджэньня	Блудзень, Бярозаўская воласць[d], Пружанскі павет, Гарадзенская губэрня, Літоўскае генэрал-губэрнатарства, Расейская імпэрыя;
Дата сьмерці	20 сьнежня 1937 (51 год)
Месца сьмерці	НКУС Менску[d], Менск, БССР, СССР;
Месца вучобы	Жыровіцкая духоўная вучэльня[d]; Віленская духоўная сэмінарыя[d]; Тартускі ўнівэрсытэт (1911);
Занятак	гісторык, прафэсар унівэрсытэту
Месца працы	БДУ; Інстытут гісторыі НАН Беларусі;
	Васіль Дружчыц у Вікісховішчы

Васі́ль Дані́лавіч Дру́жчыц (8 лютага 1886, вёска Блудзень Пружанскага павету Гарадзенскай губэрні, цяпер вёска Першамайская Бярозаўскага раёну Берасьцейскай вобласьці — 20 сьнежня 1937, Менск) — беларускі гісторык, прафэсар (1927).

Жыцьцяпіс

Скончыў Жыровіцкую духоўную вучэльню (1901), Літоўскую духоўную сэмінарыю ў Вільні (1907), Юр’еўскі ўнівэрсытэт (места Тарту, 1911).

У 1911—1922 выкладаў гісторыю ў Вільні, Шаўлях, Рэчыцы, Бабруйску. З 1922 выкладчык, з 1927 — прафэсар катэдры гісторыі Беларусі БДУ. Працаваў у Інбелкульце, Інстытуце гісторыі АН Беларусі, быў прафэсарам катэдры гісторыі народаў СССР Літаратурнага інстытуту імя Герцэна ў Маскве.

Дасьледаваў беларускае сярэднявечча, магдэбурскае права ў беларускіх местах, гісторыю кнігадрукаваньня.

Арыштаваны 14 студзеня 1937, расстраляны 20 сьнежня 1937 у Менску. Рэабілітаваны 5 ліпеня 1958.

Навуковая спадчына

Палажэньне Літоўска-Беларускай дзяржавы пасьля Люблінскай уніі. // Працы БДУ ў Менску. — 1923. — №6-7. — с. 216—252.
Места Вільня ў першай палове XVI сталецьця. // Чатырохстолецьце беларускага друку, 1525—1925. — Менск: Інстытут Беларускай культуры, 1926. — с. 114—131.
Места Менск у канцы XV і пачатку XVI ст. // Працы БДУ ў Менску. — 1926. — №12. — с. 1—22.
Беларускія месты ў гістарычнай літаратуры // Гістарычна- археалёгічны зборнік. — 1927 — №1. — с. 249—276.
Да пытаньня аб мове Літоўскага Статуту // Гістарычна-археалёгічны зборнік. — 1927 — №1. — с. 347—353.
Войты і іх улада ў беларускіх гаспадарскіх местах з магдэбурскім правам // Запіскі Аддзелу гуманітарных навук Інстытута Беларускае культуры. Кн. 3: Працы клясы гісторыі. Том 2. Менск, 1928. — с. 241—298.
Магістрат у беларускіх местах з майдэборскім правам у XV—XVII сталецьцях // Запіскі Аддзелу гуманітарных навук Інстытута Беларускае культуры. Кн.8 Працы клясы гісторыі. Том 3. Менск, 1929. — с. 377—458.
Перавыдадзены ў выданьні часопіс «ARCHE Пачатак». — 2009. — №7. Гістарыяграфія 1920-х: Сярэднявечча і раньнемадэрны час.

Казімір Лышчынскі — беларускі бязбожнік XVII веку // Полымя. — 1927. — №2. — с. 156—162.
Краязнаўства ў гістарычнай галіне // Наш край. — 1927. — №12. — с. 7—10.

Крыніцы

Літаратура

Дзярновіч А. Гістарыграфія эпохі НЭПУ. // «ARCHE-Пачатак». — 2009. — №7. Гістарыяграфія 1920-х: Сярэднявечча і раньнемадэрны час. — с.11,20,26
Маракоў Л.У. Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі, 1794—1991. Энц. даведнік. У 10 т. Кн.1. — Мн:, 2003. ISBN 985-6374-04-9.
Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. У 4 кн. Кн. 1-я. — Мн.: БЕЛТА, 2001. — 576 с.: іл. ISBN 985-6302-33-1.