Васіль Барэйкавіч
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Бацькі | Барэйка |
Васіль Барэйкавіч — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, намесьнік смаленскі (перад 1399 годам).
Імя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Барака, пазьней Барыка (Barocho, Baricke[1]) — імя германскага паходжаньня[2][3]. Іменная аснова -бар- (-бор-) (імёны ліцьвінаў Барвід, Барвін, Вісбар; германскія імёны Barvid, Barwin, Wisbar) паходзіць ад гоцкага bara, baur 'чалавек, дзіця' (літаральна — «народжаны»)[4]. Такім парадкам, імя Барэйка азначае «дзіця»[3].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Waissil Boreiken son[5], Wayssel filius Boreyken[6] (12 кастрычніка 1398 году); Васили Бореикович[7]; отъ князь своихъ, Ямонта да Василей Борійковъ (Наўгародзкі чацьверты летапіс)[8]; князя Ямонта да Василія Борейкова… князя Ямонта да Василья Борекова (Сафійскі першы летапіс)[9].
Біяграфія
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Зь літоўскага баярскага роду, сын Барэйкі. Меў брата Стрыгівіла (Strigiwil Boreiconis[10]), які ўпамінаецца толькі ў акце Віленска-Радамскай уніі (1401 год).
У канцы XIV ст. вялікі князь Вітаўт прызначыў яго разам з князем Ямантам сваім намесьнікам у Смаленску, а таксама дасылаў ваяваць супраць Карыбута Альгердавіча. Выступаў як сьведка ў Салінскай умове (1398 год).
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1982. S. 100.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 246.
- ^ а б Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 19.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 16.
- ^ Die Staatsverträge des Deutschen Ordens in Preussen im 15. Jahrhundert. Bd. 1. — Marburg, 1970. S. 12.
- ^ Liv-, Esth- und Curländisches Urkundenbuch nebst Regesten / Hrsg. von F. G. von Bunge. Bd. 4. — Reval, 1859. S. 226.
- ^ Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.. — 2-е выд. — Смаленск, 2014. С. 216.
- ^ ПСРЛ. Т. 4. — СПб., 1848. С. 101.
- ^ ПСРЛ. Т. 5. — СПб., 1851. С. 247.
- ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 37.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада / пераклад А. Мікус. — 2-е выд. — Смаленск: Інбелкульт, 2014. — 386 с. — ISBN 978-5-00076-015-4