Бітаўтаны

	Бітаўтаны; лац. Bitaŭtany
	лет. Bytautonys
Краіна:	Летува
Павет:	Аліцкі
Раён:	Аранскі
Насельніцтва:	24 чал. (2001);
Часавы пас:	UTC+2
летні час:	UTC+3
Геаграфічныя каардынаты:	54°25′59″ пн. ш. 24°38′10″ у. д. / 54.43306° пн. ш. 24.63611° у. д.Каардынаты: 54°25′59″ пн. ш. 24°38′10″ у. д. / 54.43306° пн. ш. 24.63611° у. д.
	Бітаўтаны на мапе Летувы Бітаўтаны

Бітаўтаны (лет. Bytautonys) — вёска ў Летуве, каля возера Бітаўтанаў. Уваходзяць у склад Яканцкага староства Аранскага раёну Аліцкага павету.

Назва

Бідалд, Біталд або Беталд (Bidualdus^[1], Bitold, Betald) — імя германскага паходжаньня^[2]. Іменная аснова бід- (біт-) (імёны ліцьвінаў Біцейка, Біцель; германскія імёны Bettika, Bydilo) паходзіць ад гоцкага beodan 'чакаць, спадзявацца'^[3], а аснова -валд- (-алд, -олт) (імёны ліцьвінаў Геральт, Левалт, Рамвольт; германскія імёны Gerwald, Lewolt, Romuald) — ад гоцкага і германскага waldan 'валодаць, гаспадарыць' або wulþus 'слава, мажнасьць'^[4].

Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»^[5], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»^[6]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»^[7].

Гісторыя

У XIX ст. Бітаўтаны ўваходзілі ў склад Троцкага павету Віленскай губэрні^[8].

Насельніцтва

1905 год — 25 чалавек у вёсцы Бітаўтанах, 21 чалавек у маёнтку Бітаўтанах і 3 чалавекі ў засьценку Бітаўтанах^[9]

Крыніцы

^ Boullón Agrelo A. I. Antroponimia medieval galega (ss. VIII–XII). — Tübingen, 1999. P. 157—158.
^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 258, 487.
^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 57.
^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
^ Słownik geograficzny... T. XV, cz. 1. — Warszawa, 1900. S. 159.
^ Виленская губерния: полный список населенных мест со статистическими данными о каждом поселении. — Вильна, 1905. С. 315.

[1] Boullón Agrelo A. I. Antroponimia medieval galega (ss. VIII–XII). — Tübingen, 1999. P. 157—158.

[2] Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 258, 487.

[3] Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 57.

[4] Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.

[5] Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.

[6] Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.

[7] Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.

[8] Słownik geograficzny... T. XV, cz. 1. — Warszawa, 1900. S. 159.

[9] Виленская губерния: полный список населенных мест со статистическими данными о каждом поселении. — Вильна, 1905. С. 315.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]