Джэф Бэк
Джэф Бэк (анг. Jeff Beck, поўнае імя Джэфры Арнальд Бэк, анг. Geoffrey Arnold Beck; 24 чэрвеня 1944, Лёндан — 10 студзеня 2023, Ўілдэн, Усходні Сасэкс, Ангельшчына, Вялікабрытанія) — брытанскі рок-музыка, гітарыст. Нараўне з Эрыкам Клэптанам і Джымі Пэйджам ўдзельнічаў у рок-гурце The Yardbirds. Пяціразовы ўладальнік прэміі «Грэмі». Займае 14-е месца ў сьпісе «100 найвялікшых гітарыстаў усіх часоў» журнала Rolling Stone[7]. 4 красавіка 2009 году ўведзены ў «Залю славы рок-н-рола»[8]. Узнагарода была ўручана Джымі Пэйджам[9].
Творчасьць Бэка аказала вялікі ўплыў на такія стылі музыкі як блюз-рок, гард-рок, джаз-фьюжн і іншыя.
Біяграфія
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Першыя гады жыцьця
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Джэф Бэк нарадзіўся ў 1944 годзе ў сям’і Арнальда і Этэль Бэк. Ва ўзросьце дзесяці гадоў пачаў сьпяваць у царкоўным хоры. У юнацтве пачаў іграць на пазычаных гітарах. Апасьля некалькіх разоў спрабаваў сам зрабіць гітару. Аб адным з такіх інструмэнтаў распавядаецца ў кнізе Мо Фостэра, які цытуе словы Бэка:
|
Пачатак кар’еры
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Джэф Бэк распачаў сваю кар’еру ў 1960-х, працуючы сэсіённым гітарыстам. У сакавіку 1965 году Бэк замяніў Эрыка Клэптана ў The Yardbirds па парадзе Джымі Пэйджа, які быў іх першапачатковым выбарам. Падчас працы Джэфа з The Yardbirds гурт запісаў большасьць з асабістага Топ-40 песьняў. Разам з The Yardbirds Бэк запісаў толькі адзін студыйны альбом — Roger The Engineer, выпушчаны ў 1966 годзе.
У студзені 1967 году Джэф Бэк заснаваў новы гурт з назвай The Jeff Beck Group, у якім ён выконваў ролю лідэр-гітарыста. Таксама ўдзельнікамі былі: сьпявак Род Сьцюарт, бас-гітарыст Роні Ўуд, піяніст Нікі Гопкінс і бубнач Мікі Ўольлер.
Гурт выпусьціў два альбомы на Columbia Records: Truth (жнівень 1968) і Beck-Ola (ліпень 1969). Альбомы сталі вельмі папулярнымі. Пасьля іх запісу й некалькіх тураў гурт распаўся.
У 1971 годзе Джэф Бэк вырашыў аднавіць The Jeff Beck Group у новым складзе: гітарыст і сьпявак Бобі Тэнч, піяніст Макс Мідлтан і бас-гітарыст Клайв Чэман. У новым складзе гучаньне гурта значна адрозьнівалася ад першапачатковага.
Rough and Ready (кастрычнік 1971) быў першым альбомам, запісаным The Jeff Beck Group у адноўленым складзе. Альбом уключаў элемэнты соўлу, рытм-н-блюзу, джазу.
Другі альбом з назвай Jeff Beck Group (ліпень 1972) быў запісаны ў студыі TMI у Мэмфісе, штат Тэнэсі. Альбом паказваў вялікі ўплыў соўлу: пяць зь дзевяці трэкаў былі кавэрамі на песьні амэрыканскіх выканаўцаў. А трэк «I Got to Have a Song» быў першай з чатырох песьняў Сьціві Ўандэра, на якія зрабіў кавэры Джэфф Бэк. Пасьля рэлізу гурт The Jeff Beck Group афіцыйна быў распушчаны.
Бэк пачаў супрацоўнічаць з бас-гітарыстам Цімам Богертам (Tim Bogert) і ўдарнікам Кэрмайнам Эпьпісам. Джэф неадкладна распачаў тур зь імі шчэ як The Jeff Beck Group, каб выканаць свае абавязацельствы перад прамоўтэрам. Таксама ў гэтым складзе ўдзельнічалі сьпявак Кім Мілфард і піяніст Макс Мідлтан. Мілфард пасьля шасьці выступленьняў быў заменены Бобі Тэньчам. Пасьля гэтага туру Тэньч і Мідлтан пакінулі гурт.
Наступным этапам было трыё Beck, Bogert & Appice. У красавіку 1973 году яны выпусьцілі альбом Beck, Bogert & Appice. Альбом ня быў камэрцыйна пасьпяховым, але вялікай папулярнасьцю карыстаўся кавэр на песьню Сьціві Ўандэра «Superstition».
3ь ліпеня 1973 году Джэф прыняў удзел у туры Ziggy Stardust Tour Дэйвіда Боўі. Гэтае шоў было запісанае на відэа, але ніводзін рэліз гэтага запісу ня ўлучаў у сабе выступленьне з Бэкам. Ён граў «The Gean Genie», «Love Me Do» і «Around and Around».
На працягу кастрычніка 1973 году Джэф Бэк прымаў удзел у запісе альбома Майкла Фэнлі[10] «Lane Charger». У гэты ж час працаваў з гуртом Hummingbird.
Beck, Bogert & Appice скончыў існаваньне ў красавіку 1974 году шчэ да таго, як іх другі альбом Beck, Bogert & Appice «Live in Japan» быў скончаны. Матэрыял быў запісаны падчас іх туру па Японіі ў 1973 годзе. Альбом быў выпушчаны на лэйбле Epic/Sony ў 1975 годзе.
Пасьля некалькіх месяцаў адпачынку Бэк пачаў працаваць над новымі ідэямі. У кастрычніку 1974 году гітарыст пачаў запіс у студыі AIR. Ён супрацоўнічаў з Максам Мідлтанам, бас-гітарыстам Філам Чынам і бубначом Рычардам Бэйлі. Blow by Blow (сакавік 1975), народжаны падчас гэтых сэсій, дэманстраваў вялікае майстэрства Бэка ў джаз-року і зьяўляецца найбольшым камэрцыйным посьпехам гітарыста.
У красавіку-траўні 1975 году Джэф Бэк адыграў тур па ЗША разам з сабраным для гэтага гуртом. Падчас гэтага туру музыка прыняў удзел у фэстывалі «World Rock Festival».
Гітарыст вярнуўся ў студыю й запісаў альбом Wired (1976) у супрацоўніцтве з ударнікам і кампазытарам Нарада Майклам Ўолдэнам і піяністам Янам Гамэрам. Каб падтрымаць альбом, Бэк аб’яднаўся з гуртом Jan Hammer Group і, выступіўшы ў падтрымку Элвіна Лі ў траўні 1976, яны адправіліся ў доўгі сусьветны тур на сем месяцаў. У выніку быў запісаны й выпушчаны канцэртны альбом Jeff Beck with The Jan Hammer Group — Live (1977).
Пасьля туру па Японіі (лістапад 1978 году) Джэф Бэк пачаў працаваць над новым альбомам у студыі Ramport Studios. Запіс працягнуўся да 1979 году. Канчатковым вынікам стаў рэліз «There and Back» у чэрвені 1980 году. Тры трэкі было складзена й запісана зь Янам Гамэрам, пяць — зь піяністам Тоні Хімасам. Альбом быў падтрыманы насычаным турам па ЗША, Японіі й Злучаным Каралеўстве.
1980-я
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У 1981 годзе гітарыст удзельнічаў у серыі гістарычных выступленьняў з Эрыкам Клэптанам на The Secret Policeman’s Other Ball шоў. Разам зь ім Бэк выканаў «Crossroads», «Further On Up The Road» і ўласна аранжыраваную «Cause We’ve Ended As Lovers» Сьціві Ўандэра. Таксама ён выступіў у фінале разам з Клэптанам, Стынгам (Sting), Філам Колінзам і іншымі. Усё гэта можна было пачуць і ўбачыць на выпушчаным пазьней канцэртным альбоме і відэа, якія мелі сусьветны посьпех у 1982 годзе.
Бэк вяртаўся ў студыю пэрыядычна. Альбом «Crazy Legs» (1993) зь відавочным уплывам ракабілі быў запісаны з The Big Town Play Boys.
Уплыў
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Па словах Джэфа Бэка найвялікшы ўплыў на яго мелі Лэс Пол, Кліф Гэллап, Джын Вінцэнт[11], Чэт Эткінс, Джанга Рэйнхарт, Лоньні Мак[12], Джон Маклафлін.
Асабістае жыцьцё
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Бэк апісвае сябе як вэгетарыянца[13]. Вельмі цікавіцца старымі аўтамабілямі Ford. Любіць сам працаваць над іх выглядам і рухавікамі. Джэф жанаты, але ня мае дзяцей.
Дыскаграфія
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- The GTO’s (1967)
- Truth (1968)
- Beck-Ola (1969)
- Rough and Ready (1971)
- Jeff Beck Group (1972)
- Beck Bogert and Appice (1973)
- Beck Bogert and Appice Live (1974)
- Blow by Blow (1975)
- Wired (1976)
- Jeff Beck With the Jan Hammer Group Live (1977)
- There and Back (1980)
- Flash (1985)
- Jeff Beck’s Guitar Shop (1989)
- Beckology (1991)
- Frankie’s House (1992)
- Crazy Legs (1993)
- Who Else! (1999)
- You Had It Coming (2001)
- Jeff (2003)
- Emotion And Commotion (2010)
Крыніцы і заўвагі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Jeff Beck // Encyclopædia Britannica (анг.)
- ^ Jeff Beck // Proleksis enciklopedija, Opća i nacionalna enciklopedija (харв.) — 2009.
- ^ Legendary rock guitarist Jeff Beck dies aged 78 (анг.) — 2023. — ISSN 1756-3224; 1354-4322
- ^ а б Morris C. Jeff Beck, One of the Guitar Masters of the Rock Era, Dies at 78 (анг.) // Variety — New York, Los Angeles, CA: Variety Media, Penske Media Corp., 2023. — ISSN 0042-2738
- ^ https://fr.findagrave.com/memorial/248293188/geoffrey-arnold-beck
- ^ а б в г Нацыянальная служба Чэскай рэспублікі
- ^ Jeff Beck. Rolling Stone. Праверана 12 ліпеня 2010 г. Архіўная копія
- ^ Run-D.M.C., Metallica nominated for Rock & Roll Hall of Fame. Associated Press. Праверана 22 верасьня 2008 г. Архіўная копія
- ^ The Associated Press: Run-DMC, Metallica lead list of 2009 Rock Hall
- ^ Thomas, Bryan.Michael Fennely(недаступная спасылка)
- ^ Інтэрв’ю Джэфа Бэка. The Guitar Magazine' Vol 3 No 4. Архіўная копія
- ^ Інтэрв’ю часопісу Mojo, чэрвень 2009
- ^ Douglas J Noble Interview outtakes. Guitar Magazine Vol 3 No 5 / The Jeff Beck Bulletin issue 3, Fall 1994. Архіўная копія