Аляксандар Астроскі

Аляксандар Астроскі
	Аляксандар Астроскі
	; Герб «Астроскі»
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	1570; Вявюрка[d], гміна Жыракаў[d], Дэмбіцкі павет[d], Падкарпацкае ваяводзтва, Польшча;
Памёр	13 сьнежня 1603; Тарнопаль, Карона Каралеўства Польскага, Рэч Паспалітая;
Пахаваны	Багаяўленская царква;
Род	Астроскія
Бацькі	Канстантын Астроскі; Соф’я з Тарноўскіх
Жонка	Ганна з Косткаў
Дзеці	Соф’я, Канстантын Аляксандар, Крыштап, Януш Павал, Аляксандар, Ганна Алаіза, Кацярына

Аляксандар Астроскі (1570, вёска Вявёрка каля Тарнава — 13 сьнежня 1603^[1], места Тарнопаль) — дзяржаўны дзяяч Рэчы Паспалітай. Ваявода валынскі (з 1593).

Быў старостам пераяслаўскім (з 1594). Валодаў местамі Ратнам (прыкладана з 1590), Дарагабужам, Суражам, Зьвягелем, паловай места Астрогу (усе з 1603)^[2].

Біяграфія

З княскага роду Астроскіх гербу ўласнага, сын Канстантына-Васіля, ваяводы кіеўскага, і Соф’і з Тарноўскіх. Меў братоў Януша, кашталяна кракаўскага, і Канстантына, старосту ўладзімерскага, а таксама сясьцёр Кацярыну і Лізавету.

Дзяцінства правёў у Дубне, выхаваньне і адукацыю спачатку атрымаў у Астрозе, а потым пры двары караля і вялікага князя.

Збудаваў палац у Яраславе, уладаньні жонкі ў Рускім ваяводзтве. У 1593 року разьбіў пад Яраславам татараў.

Разам з бацькам супрацьдзейнічаў правядзеньню царкоўнай уніі, удзельнічаў у праваслаўным саборы 1596 року ў Берасьці, саборы праваслаўных і пратэстантаў 1599 року ў Вільні.

У 1592 року ажаніўся з Ганнай (1575—1635), дачкой кашталяна гданьскага і ваяводы сандамірскага Яна Косткі (1529—1581) і Соф’і Адроваз (1540—1580). У шлюбе нарадзіліся дзеці:

Соф’я (1595—1622), жонка з 1613 року князя Станіслава Любамірскага (1583—1649);
Аляксандар (?—1607);
Адам Канстантын (пам. 1618);
Крыштап (пам. 1606);
Януш Павал (?—1619);
Васіль (пам. 1605);
Ганна Алаіза (1600—1654), жонка з 1620 року гетмана вялікага літоўскага Яна Караля Хадкевіча (1560-1621)
Кацярына (1602—1642), жонка з 1620 року ваяводы кіеўскага Томаша Замойскага (1594—1638).

Неспадзявана памёр у 1603 року (магчыма яго атруцілі). Спачыў у Астрозе, у царкве Божага Яўленьня.

Галерэя

Партрэты Аляксандра Астроскага
Невядомы мастак, 1624 р.
Невядомы мастак, XVII ст.
Невядомы мастак, копія XIX ст. з партрэта XVII ст.
Невядомы мастак, XIX ст.

Крыніцы

^ Chłapowski K. Starostowie niegrodowi w Koronie 1565—1795 Materiały źródłowe. — Warszawa: Bellerive-sur-Allier, 2017. S. 195.
^ Пазднякоў В. Астрожскія // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 263.

Літаратура

Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — 684 с. — ISBN 985-11-0314-4
Sawczyk B., Sąsiadowicz M., Stańczyk E. Ocalić od zapomnienia… Patroni tarnowskich ulic. Tom 2. — Tarnów, 2004. ISBN 83-915445-6-7.
Бондарчук Я., Бендюк М. Портрети князів Острозьких XVI — першої половини XVII століття // Українська культура: минуле 32 сучасне, шляхи розвитку. Вип. 15, 2009.
Ворончук І. Володіння князів Острозьких на Східній Волині. — Київ-Старокостянтинів, 2001.

Вонкавыя спасылкі

Астрожскі Аляксандр Канстанцінавіч, сын Канстанціна (Васіля) Канстанцінавіча, Нацыянальная бібліятэка Беларусі

[1] Chłapowski K. Starostowie niegrodowi w Koronie 1565—1795 Materiały źródłowe. — Warszawa: Bellerive-sur-Allier, 2017. S. 195.

[2] Пазднякоў В. Астрожскія // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 263.

[1]

[2]