Царква Сьвятога Ўладзімера (Горадня)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Помнік гісторыі
Царква Сьвятога Ўладзімера
Краіна Беларусь
Места Горадня
Каардынаты 53°39′52″ пн. ш. 23°49′41″ у. д. / 53.66444° пн. ш. 23.82806° у. д. / 53.66444; 23.82806Каардынаты: 53°39′52″ пн. ш. 23°49′41″ у. д. / 53.66444° пн. ш. 23.82806° у. д. / 53.66444; 23.82806
Канфэсія Беларускі экзахат
Эпархія Гарадзенская і Ваўкавыская япархія[d] 
Архітэктурны стыль псэўдарускі стыль[d]
Аўтар праекту Іван Плотнікаў[d]
Статус Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь
Царква Сьвятога Ўладзімера на мапе Беларусі
Царква Сьвятога Ўладзімера
Царква Сьвятога Ўладзімера
Царква Сьвятога Ўладзімера

Царква Сьвятога Ўладзімера — помнік гісторыі канца XIX стагодзьдзя (мураўёўка) у Горадні. Знаходзіцца ў Занёманскім прадмесьці пад адрасам вуліца Перамогі, 5. Дзейнічае. Твор архітэктуры расейскай эклектыкі. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Іканастас, 1899 г.

Мураваную царкву Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы) у Занёманскім прадмесьці Горадні збудавалі ў 1896 годзе паводле праекту расейскага архітэктара Івана Плотнікава.

Архітэктура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Прыклад эклектычнай царкоўнай архітэктуры Расейскай імпэрыі. Аб’ёмна-прасторавая кампазыцыя складаецца з 2-яруснай званіцы і асноўнага аб’ёму зь 5-граннай апсыдай. Асноўны аб’ём накрываецца 4-схільным дахам, званіца завяршаецца шатром з купалам-цыбулінай. Аконныя праёмы аркавыя і лучковыя. Сьцены пэрымэтрам завяршаюцца зубчастым пасам, філёнгавым фрызам і прафіляваным карнізам. На бакавых фасадах невялікія кілападобныя франтоны. Цокаль дэкаруецца філёнгамі і прафіляванымі цягамі. Архітэктура зьмяшчае стылізаваныя элемэнты дэкору дойлідзтва Маскоўскай дзяржавы: закамары, кілападобныя аркі, крыжовыя і аркавыя нішы, кутнія калёнкі, ліштвы вокнаў ды іншае.

Унутраная прастора перакрываецца роўнай стольлю. Дэкаратыўны акцэнт інтэр’еру — драўляны іканастас[1].

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Кулагін А. Праваслаўныя храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік. — Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 2007.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Кулагін А. Праваслаўныя храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік. — Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 2007.— 653 с.: іл. ISBN 978-985-11-0389-4.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь, шыфр  412Г000019