Фрыдрых Вільгельм Баўэр

Фрыдрых Вільгельм Баўэр
	Фрыдрых Вільгельм Баўэр
Дата нараджэньня	24 сьнежня 1731
Месца нараджэньня	Бібэр[d], Бібэргемюнд[d], Майн-Кінцыг[d], Дармштат[d], Гэсэн, Нямеччына;
Дата сьмерці	люты 1783 (51 год)
Месца сьмерці	Санкт-Пецярбург, Расейская імпэрыя;
Занятак	інжынэр
Узнагароды
	Фрыдрых Вільгельм Баўэр у Вікісховішчы

Фрыдрых Вільгельм Баўэр (Баўр) (па-расейску: Фридрих Вильгельм ці Фёдор Вилимович Баур; 1731—1783) — нямецкі і расейскі вайсковец і ваенны інжынэр, генэрал-інжынэр.

Біяграфія

Паходзіць з швэдзкіх дваранаў. Нарадзіўся ў Верхнім Райне. З 1757 году служыў у гэсэнскай, браўншвайскай і прускай арміях, з 1762 па 1763 год — генэрал-кватэрмэйстр прускай арміі. Удзельнічаў у Сямігадовай вайне. З 1769 году перайшоў на расейскую службу, удзельнічаў расейска-турэцкай вайне 1768—1774 гадоў. У 1772 годзе прызначаны генерал-кватэрмэйстрам (начальнікам Генштабу). У 1783 годзе быў прызначаны кіраўніком Артылерыйскага і інжынэрнага шляхецкага кадэцкага корпусу.

Баўэр кіраваў фартыфікацыйнымі працамі ў Дортмундзе, Нарве, Пярнаве. Высунуў праект ўмацаваньня заходняй мяжы Расейскай імпэрыі. У 1780 годзе пасьля інспэкцыі заходняй мяжы адхіліў раней складзеную канцэпцыі, паводле якой меркавалася ўзьвесьці фартэцыі ў Полацку, Сенна і Магілёве, і ўзьвесьці фартэцыі ў Будзілаве, Талачыне, Рагачове, Дрысе, Дынабургу, рэканструяваць сапежынскую фартэцыю ў Старым Быхаве. Аднак ніводная з прапанаваных Баўэрам фартэцыяў не была пабудаваная.

Крыніцы

^ ^а ^б И. Ѳ. Шт. Бауръ (рас.) // Энциклопедический лексикон — СПб: 1836. — Т. 5. — С. 103—104.
^ Spehr Bauer, Friedrich Wilhelm (ням.) // Allgemeine Deutsche Biographie — L: 1875. — Т. 2. — S. 142–143.

Літаратура

Пивоварчик, С. А. Белорусские земли в системе фортификационного строительства Российской империи и СССР (1772—1941). — Гродно: ГрГУ, 2006.

[_a4c02a01bcf1ac25-1] а ^б И. Ѳ. Шт. Бауръ (рас.) // Энциклопедический лексикон — СПб: 1836. — Т. 5. — С. 103—104.

[_5f1f7965ce07ddb3-2] Spehr Bauer, Friedrich Wilhelm (ням.) // Allgemeine Deutsche Biographie — L: 1875. — Т. 2. — S. 142–143.

[1]

[2]