Т

Т
Кірыліца
А	Б	В	Г	Ґ	Д	Ђ
Ѓ	Е	Ё	Є	Ж	Ѕ	З
И	І	Ї	Й	Ј	К	Л
Љ	М	Н	Њ	О	П	Р
С	Т	Ћ	Ќ	У	Ў	Ф
Х	Ц	Ч	Џ	Ш	Щ	Ъ
Ы	Ь	Э	Ю	Я
Архаічныя літары кірыліцы
Ꙁ	Ꙃ	Ꙅ	Ꙇ	Ꙉ	Ҁ	Ѻ
Ѹ	Ꙋ	Ѡ	Ѽ	Ꙍ	Ѿ	Ꙏ
Ѣ	Ꙑ	Ꙓ	Ꙕ	Ꙗ	Ѥ	Ѧ
Ꙙ	Ѫ	Ꙛ	Ѩ	Ꙝ	Ѭ	Ѯ
Ѱ	Ѳ	Ѵ	Ѷ	Ꙟ	Ꙡ	Ꙣ
Ꙥ	Ꙧ	Ꙩ	Ꙫ	Ꙭ	ꙮ	Ꚙ
Ꚛ

Т, т (назва: тэ) — 20-я літара беларускага кірылічнага альфабэту. Выкарыстоўваецца таксама ўва ўсіх славянскіх кірылічных альфабэтах (19-я ў баўгарскім, 20-я ў расейскім, 22-я ў сэрбскім, 23-я ў македонскім і ўкраінскім) і ў пісьмовасьці некаторых неславянскіх народаў. У стара- і царкоўнаславянскім альфабэтах носіць назву «тврьдо» (ст.-сл.) або «твердо» (Ц.-сл.), што азначае «цьвёрды, моцны, непрыступны, умацаваны, надзейны, мужны, непахісны, неадступны». У кірыліцы звычайна лічыцца 20-ай паводле парадку й выглядае як ; у глаголіцы паводле ліку 21-я, мае выгляд . У абодвух альфабэтах лікавае значэньне — 300. Паходжаньне кірылічнай літары — грэцкая літара таў (Τ, τ).

Лічбавае значэньне

У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах Т мае лічбавае значэньне — 300.