П

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Літара кірыліцы П
Пп
Выява
Клясычная літара (П п, па сярэдзіне й зьлева) й літара баўгарыцай (n, справа)
М  Н  Њ  О  П  Р  С  Т  Ћ
  У лацінцыP · p
Зьвесткі
  Гук[p]
  Назва ў Юнікодзеcyrillic capital letter pe
cyrillic small letter pe
  ЮнікодП: U+041F
п: U+043F
  HTMLП‎: &#1055, &#x41f
п‎: &#1087, &#x43f
  UTF-16П‎: 0x41F
п‎: 0x43F
  URL-кодП: %D0%9F
п: %D0%BF
Каб пабачыць усе сымбалі, глядзіце: Друкарскія сымбаліЛацінскія літарыКірылічныя літары

П, п (пэ; курсіў: П п ) — сямнаццатая літара беларускага кірылічнага альфабэту. Існуе ва ўсіх славянскіх кірылічных альфабэтах (16-я ў баўгарскім, 17-я ў расейскім, 19-я ў сэрбскім, 20-я ў македонскім і ўкраінскім). Выкарыстоўваецца таксама ў пісьмовасьцях некаторых неславянскіх народаў: манголаў, казахаў, таджыкаў, абхазаў і ўсіх народнасьцяў Расеі. У стара- і царкоўнаславянскім альфабэтах носіць назву «покоі» (ст.-сл.) або «Покой» (ц.-сл.), што азначае «мір, спакой, адпачынак», а таксама «скон». У кірыліцы звычайна лічыцца 17-ай паводле парадку, выглядае як . У глаголіцы паводле ліку 18-я, мае выгляд і мае лікавае значэньне 90. Паходжаньне кірылічнай літары ад грэцкай літары пі (Π, π).

Лічбавае значэньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах П мае значэньне лічбы — 80.