П

	Літара кірыліцы П
	Пп
	Выява
	Клясычная літара (П п, па сярэдзіне й зьлева) й літара баўгарыцай (n, справа)
	◄ М Н Њ О П Р С Т Ћ ►
У лацінцы	P · p
Зьвесткі
Гук	[p]
Назва ў Юнікодзе	cyrillic capital letter pe; cyrillic small letter pe
Юнікод	П: U+041F; п: U+043F
HTML	П‎: &#1055, П п‎: &#1087, &#x43f
UTF-16	П‎: 0x41F; п‎: 0x43F
URL-код	П: %D0%9F; п: %D0%BF
	Каб пабачыць усе сымбалі, глядзіце: Друкарскія сымбалі • Лацінскія літары • Кірылічныя літары

П, п (пэ; курсіў: П п ) — сямнаццатая літара беларускага кірылічнага альфабэту. Існуе ва ўсіх славянскіх кірылічных альфабэтах (16-я ў баўгарскім, 17-я ў расейскім, 19-я ў сэрбскім, 20-я ў македонскім і ўкраінскім). Выкарыстоўваецца таксама ў пісьмовасьцях некаторых неславянскіх народаў: манголаў, казахаў, таджыкаў, абхазаў і ўсіх народнасьцяў Расеі. У стара- і царкоўнаславянскім альфабэтах носіць назву «покоі» (ст.-сл.) або «Покой» (ц.-сл.), што азначае «мір, спакой, адпачынак», а таксама «скон». У кірыліцы звычайна лічыцца 17-ай паводле парадку, выглядае як . У глаголіцы паводле ліку 18-я, мае выгляд і мае лікавае значэньне 90. Паходжаньне кірылічнай літары ад грэцкай літары пі (Π, π).

Лічбавае значэньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах П мае значэньне лічбы — 80.