У (кірыліца)
У | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||||||||||
Кірыліца | |||||||||||||
А | Б | В | Г | Ґ | Д | Ђ | |||||||
Ѓ | Е | Ё | Є | Ж | Ѕ | З | |||||||
И | І | Ї | Й | Ј | К | Л | |||||||
Љ | М | Н | Њ | О | П | Р | |||||||
С | Т | Ћ | Ќ | У | Ў | Ф | |||||||
Х | Ц | Ч | Џ | Ш | Щ | Ъ | |||||||
Ы | Ь | Э | Ю | Я | |||||||||
Архаічныя літары кірыліцы | |||||||||||||
Ꙁ | Ꙃ | Ꙅ | Ꙇ | Ꙉ | Ҁ | Ѻ | |||||||
Ѹ | Ꙋ | Ѡ | Ѽ | Ꙍ | Ѿ | Ꙏ | |||||||
Ѣ | Ꙑ | Ꙓ | Ꙕ | Ꙗ | Ѥ | Ѧ | |||||||
Ꙙ | Ѫ | Ꙛ | Ѩ | Ꙝ | Ѭ | Ѯ | |||||||
Ѱ | Ѳ | Ѵ | Ѷ | Ꙟ | Ꙡ | Ꙣ | |||||||
Ꙥ | Ꙧ | Ꙩ | Ꙫ | Ꙭ | ꙮ | Ꚙ | |||||||
Ꚛ |
У, у — дваццаць першы знак беларускае азбукі. Выкарыстоўваецца таксама ў пісьменнасьцях некаторых неславенскіх народаў. Знак «оукъ» (ук) пішацца ў сярэдзіне ці канцы слова, а знак «оник» пішацца ў пачатку слова. У стара- і царкоўнаславенскай азбуцы носіць назву «укъ», што азначае «навука, вучэньне, навучэньне». У кірыліцы звычайна лічыцца 21-м па парадку, лікавага значэньня ня мае, у глаголіцы па ліку 22-і, мае лікавае значэньне 400. Паходжаньне знаку ў абедзьвюх азбуках — злука знакаў «он» (О) і «іжыца» (Ѵ, ѵ).
Напісаньне ѹ ў стараславенскіх і старажытнарускіх помніках нярэдка правакуе непрафэсыйных аўтараў на сьцьвярджэньне, што гэты знак гучаў у старажытнасьці, як спараны гук (двагук) [оу], і выкарыстаньне гэтага тэзіса для няправільных роздумаў (напрыклад вымова слова: Радоуніца, а правільна Радуніца). Ніякіх навуковых падстаў для такога сьцьвярджэньня сучаснай навуцы невядома.
Лічбавае значэньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Пры клясіфікацыйным падзеле мае значэньне «трынаццаты» (група «М»), пры лічбавай нумарацыі — дадатковае значэньне для разьмежаваньня прадметаў пад адным нумарам (шыфр № 9 у).
У стараславенскай і царкоўнаславенскай мовах У ня мае лічбавага значэньня.