Соевая падліва

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Соевая падліва
Міска з соевай падлівай (2016 год)
Міска з соевай падлівай (2016 год)
Іншыя назвысоевая падліўка[1][2], соевы соўс
Тыппадліва
Нацыянальная страваазіяцкая
ПаходжаньнеКітай
РэгіёнУсходняя Азія
Дата зьяўленьня2-е ст. да н.Хр.
Час прыгатаваньня3 дні
Асноўны складніксоевыя бабы
Распаўсюджаныя складніківада, марская соль, закваска

Соевая падліва[3]падліва з соевых бабоў, фэрмэнтаваных пад уплывам грыбкоў роду аспэргіл.

Найчасьцей выкарыстоўваюць рысавы аспэргіл. Для павольнага фэрмэнтаваньня выкарыстоўваюць 5 складнікаў: соевыя бабы і ваду, марскую соль і закваску, а таксама пшаніцу[4].

Прыгатаваньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Соевыя бабы прамываюць. Параварачны кацёл напаўняюць вадой. Соевыя бабы загружаюць у кацёл, які накрываюць. Затым соевыя бабы вараць 4 гадзіны. Тым часам, смажаць пшаніцу, якую пасьля здрабняюць. Гатовыя соевыя бабы дастаюць з катла і раскладваюць на падносы. Пасьля астуджэньня да +33 °C соевыя бабы зьмешваюць са смажанай пшаніцай і закваскай. Атрыманую сумесь перамяшчаюць у цёплае памяшканьне. Тым часам, марскую соль зьмешваюць з вадой у бочцы. Затым у бочку дадаюць сумесь соевых бабоў, пшаніцы і закваскі. Бочку закрываюць на год для фэрмэнтаваньня. Затым прэсам з соевай сумесі выціскаюць соевую падліву, якая зьмяшчае багата солі[4].

У сучаснай прамысловай вытворчасьці соевы бялок гідралізуюць кісьляй цягам 3-х дзён.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Настасься Мясаедава. Салаты на сьвяточны стол // Партал «Слушна», 12 жніўня 2022 г. Праверана 7 лістапада 2022 г.
  2. ^ Фудпэйрынг: якія стравы і крафтавыя гатункі стануць ідэальнай парай // ААТ «Крыніца», 13 верасьня 2022 г. Праверана 7 лістапада 2022 г.
  3. ^ Андрэй Расінскі. Георгіеўская стужка ў салаце // Новы час : газэта. — 13 траўня 2011. — № 19 (242). — С. 16. — ISSN 2218-2144.
  4. ^ а б Юлія Ваўчок. Соя — «каралева пратэіну» // Партал «Слушна», 2 лістапада 2022 г. Праверана 7 лістапада 2022 г.