Прастытутка (фільм, 1926)

	Прастытутка;
	па-расейску: Проститутка
Жанр	драматычны фільм[d]
Рэжысэр	Алег Фрэліх[d];
Сцэнарыст	Ной Галкін[d]; Віктар Шклоўскі[d];
У ролях	Вера Арлова[d];
Апэратар	Альфонс Вінклер[d];
Мантаж	Эсьфір Шуб[d]
Вытворчасьць	Беларусьфільм
Дата выхаду	1926
Працягласьць	77 хвіліна
Краіна	СССР;
Мова	расейская мова
	Старонка на IMDb

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Прастытутка.

«Прастыту́тка» (па-расейску: «Проститутка»), іншая назва «Забітая жыцьцём» (рас. «Убитая жизнью») — чорна-белы нямы мастацкі фільм рэжысэра Алега Фрэліха. Выпушчаны ў 1926 року «Белдзяржкіно», стаў першым беларускім фільмам.

Сюжэт[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Фільм «Прастытутка (Забітая жыцьцём)»

Падзеі адбываюцца ў часы росквіту НЭПу. У ваколіцах Масквы шчасьліва жыве сям’я Тыркіных. Пётар працуе ў рэзьніка-прыватніка Кандрацева, Надзея гаспадарыць і выхоўвае дваіх маленькіх дзяцей. У тым жа будынку ў далёкай сваячкі Варвары жыве сірата Люба. «Цётка» эксплюатуе і б’є дзяўчыну, за грошы дапамагае суседу спакусіць яе і ўрэшце рэшт выганяе на вуліцу…

У ролях[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Актор	Роля
Лізавета Яраш	Люба Люба
Вера Арлова	Надзея Тыркіна Надзея Тыркіна
Вольга Бонус	Варвара цётка Варвара
Васіль Яраслаўцаў	Пётар Тыркін Пётар Тыркін
Алена Шарамецьева	Манька Манька
Аляксандар Лядашчаў	Шура Шура
Іван Лагуцін	Васіль Дзьмітрыч сусед Васіль Дзьмітрыч
Павал Там	Кандрацьеў рэзьнік Кандрацьеў
Лізавета Цяплых	гаспадыня прытону
Л. Красіна	Бірман доктар Бірман
Марк Данскі	мінак
Алег Фрэліх	мінак

Здымачная група[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Сцэнарысты: Ной Галкін, Лізавета Дземідовіч
Рэжысэр: Алег Фрэліх
Аўтар надпісаў: Віктар Шклоўскі
Апэратар: Альфонс Вінклер
Мастакі: А. Сьмірноў, Дані
Мантаж: Эсьфір Шуб
Мультыплікацыя — Найдзіч

Успрыняцьце[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Нягледзячы на посьпех у гледачоў, тагачасныя крытыкі ўспрынялі фільм ня надта ўхвальна, а некаторыя ўбачылі ў ім уплыў «буржуазных нямецкіх псэўданавуковых фільмаў»^[2].

У цыркуляры, датаваным 1937 рокам, «Белдзяржкіно» рапартавала ў Маскву кіраўніку галоўнай управы кінапрамысловасьці СССР Барысу Шумяцкаму пра абясшкоджаньне «варожых» фільмаў. Забарона «Прастытуткі» матывавалася тым, што яна «палітычна няверная»^[2].

Цікавосткі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

«Прастытутка» аспрэчвае славу першага мастацкага беларускага фільму са стужкай «Лясная быль». Работа над «Прастытуткай» пачалася раней, і ва ўсесаюзны пракат яна таксама трапіла першай, аднак «Лясную быль» першай паказалі ў Менску^[2].
Вялікі (параўнальна да ўсяго фільму) эпізод прысьвечаны лекцыі «пра сацыяльную шкоду прастытуцыі і спосабы пазбаўленьня ад яе». Эпізод выраблены з дапамогай мультыплікацыі і шырокай тагачаснай статыстыкі.
Тытры ў фільме зробленыя адначасна па-расейску, ангельску і кітайску.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

^ IMDb (анг.) — 1990.
^ ^а ^б ^в Прастытутка (забітая жыцьцём) Архіў. „Лістапад“ (2013). Праверана 11 красавіка 2022 г. Архіўная копія ад 3 лютага 2014 г.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Ю. С. Калашников Очерки истории советского кино: 1917—1934, — Москва: Искусство, 1956.
Игорь Авдеев, Лариса Зайцева Все белорусские фильмы: каталог-справочник. Игровое кино (1926—1970). — Минск: Беларуская навука, 2001. — Т. 1. — 240 с — ISBN 985-08-0023-2

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

[_03c9fa0a834002d2-1] IMDb (анг.) — 1990.

[лістапад-2] а ^б ^в Прастытутка (забітая жыцьцём) Архіў. „Лістапад“ (2013). Праверана 11 красавіка 2022 г. Архіўная копія ад 3 лютага 2014 г.

[1]

[2]