Нарбутавічы
Нарбутавічы лац. Narbutavičy | |
Краіна: | Беларусь |
Вобласьць: | Гарадзенская |
Раён: | Зьдзецельскі |
Сельсавет: | Зьдзецельскі |
Насельніцтва: | 75 чал. (2010) |
Часавы пас: | UTC+3 |
Тэлефонны код: | +375 1563 |
Паштовы індэкс: | 231471 |
СААТА: | 4223823061 |
Нумарны знак: | 4 |
Геаграфічныя каардынаты: | 53°27′1″ пн. ш. 25°28′59″ у. д. / 53.45028° пн. ш. 25.48306° у. д.Каардынаты: 53°27′1″ пн. ш. 25°28′59″ у. д. / 53.45028° пн. ш. 25.48306° у. д. |
± Нарбутавічы |
На́рбутавічы[1] — вёска ў Беларусі, каля ракі Рудкі. Уваходзяць у склад Зьдзецельскага сельсавету Зьдзецельскага раёну Гарадзенскай вобласьці.
Назва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Нарбут (імя)
Паводле францускага лінгвіста-германіста Раймонда Шмітляйна, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў, імя Нарбут адпавядае старажытнаму германскаму імю Norpod[2]. Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Nierbota[3].
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У 1624 годзе ўпамінаюцца ў складзе Маркаўскага войтаўства Зьдзецельскай воласьці ва ўласнасьці Сапегаў[a].
Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- 1905 год — 276 чалавек[4]
- 1999 год — 109 чалавек
- 2010 год — 75 чалавек
Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ LMAB. Ф. 16 спр. 203 ч. 3.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9. (pdf) С. 196.
- ^ Schmittlein R. Les noms d’eau de la Lituanie (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 3, 1964. P. 161.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 21.
- ^ Указатель населенным местностям Гродненской губернии, с относящимися к ним необходимыми сведениями. — Гродна, 1905. С. 146.