Перайсьці да зьместу

Міхнічы (Менская вобласьць)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Міхнічы
трансьліт. Michničy
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Менская
Раён: Вялейскі
Сельсавет: Крывасельскі
Насельніцтва:
  • 21 чал. (2009)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1771
Паштовы індэкс: 222430
Нумарны знак: 5
Геаграфічныя каардынаты: 54°33′29″ пн. ш. 27°4′59″ у. д. / 54.55806° пн. ш. 27.08306° у. д. / 54.55806; 27.08306Каардынаты: 54°33′29″ пн. ш. 27°4′59″ у. д. / 54.55806° пн. ш. 27.08306° у. д. / 54.55806; 27.08306
Міхнічы на мапе Беларусі ±
Міхнічы
Міхнічы
Міхнічы
Міхнічы
Міхнічы
Міхнічы

Мі́хнічы[1]вёска ў Вялейскім раёне Менскай вобласьці. Уваходзіць у склад Крывасельскага сельсавету.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

З 1793 году пасьля другога падзелу Рэчы Паспалітай Міхнічы, як і ўся Вялейшчына, уваходзіла ў склад Расейскай імпэрыі, быў утвораны Вялейскі павет у складзе спачатку Менскай губэрні, а з 1843 году — Віленскай губэрні. Уваходзіла ў склад Вялейскага павету Расейскай імпэрыі. У міжваенны час знаходзілася ў складзе Вялейскага павету Віленскага ваяводзтва Польскай Рэспублікі, у гміне Куранец.

Да 6 верасьня 1957 году вёска ўваходзіла ў склад Рэчкаўскага сельсавету[2].

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  • 1866 год — 69 жыхароў, 7 двароў[3].
  • 1931 год — 200 жыхароў, 30 двароў[4].
  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu)
  2. ^ Рашэнне выканкома Маладзечанскага абласнога Савета дэпутатаў працоўных ад 6 верасня 1957 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1957, № 9.
  3. ^ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom VI - wynik wyszukiwania - DIR
  4. ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 60