Міхнічы (Менская вобласьць)
Выгляд
Міхнічы | |
трансьліт. Michničy | |
Краіна: | Беларусь |
Вобласьць: | Менская |
Раён: | Вялейскі |
Сельсавет: | Крывасельскі |
Насельніцтва: |
|
Часавы пас: | UTC+3 |
Тэлефонны код: | +375 1771 |
Паштовы індэкс: | 222430 |
Нумарны знак: | 5 |
Геаграфічныя каардынаты: | 54°33′29″ пн. ш. 27°4′59″ у. д. / 54.55806° пн. ш. 27.08306° у. д.Каардынаты: 54°33′29″ пн. ш. 27°4′59″ у. д. / 54.55806° пн. ш. 27.08306° у. д. |
± Міхнічы |
Мі́хнічы[1] — вёска ў Вялейскім раёне Менскай вобласьці. Уваходзіць у склад Крывасельскага сельсавету.
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]З 1793 году пасьля другога падзелу Рэчы Паспалітай Міхнічы, як і ўся Вялейшчына, уваходзіла ў склад Расейскай імпэрыі, быў утвораны Вялейскі павет у складзе спачатку Менскай губэрні, а з 1843 году — Віленскай губэрні. Уваходзіла ў склад Вялейскага павету Расейскай імпэрыі. У міжваенны час знаходзілася ў складзе Вялейскага павету Віленскага ваяводзтва Польскай Рэспублікі, у гміне Куранец.
Да 6 верасьня 1957 году вёска ўваходзіла ў склад Рэчкаўскага сельсавету[2].
Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu)
- ^ Рашэнне выканкома Маладзечанскага абласнога Савета дэпутатаў працоўных ад 6 верасня 1957 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1957, № 9.
- ^ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom VI - wynik wyszukiwania - DIR
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 60
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Michnicze, wieś, powiat wilejski // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom VI: Malczyce — Netreba. — Warszawa, 1885. — S. 314