Жукавічы (Менская вобласьць)
| Жукавічы | |
| трансьліт. Žukavičy | |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Менская |
| Раён: | Вялейскі |
| Сельсавет: | Крывасельскі |
| Насельніцтва: |
|
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 1771 |
| Паштовы індэкс: | 222445 |
| СААТА: | 6213860023 |
| Нумарны знак: | 5 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 54°36′34″ пн. ш. 27°7′33″ у. д. / 54.60944° пн. ш. 27.12583° у. д.Каардынаты: 54°36′34″ пн. ш. 27°7′33″ у. д. / 54.60944° пн. ш. 27.12583° у. д. |
Жукавічы на мапе Беларусі ±   Жукавічы | |
Жу́кавічы[1] — вёска ў Вялейскім раёне Менскай вобласьці. Уваходзіць у склад Крывасельскага сельсавету.
Да 28 траўня 2013 году — у складзе Куранецкага сельсавету[2].
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У міжваенны час вёска знаходзілася ў складзе Польскай Рэспублікі, Віленскага ваяводства, Вілейскaга паветa, у гміны Касьцяневічы [3][4][5][6].
Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu)
- ^ Решение Минского областного Совета депутатов от 28 мая 2013 г. № 234 Об изменении административно-территориального устройства районов Минской области
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.
- ^ https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf
- ^ https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/;3950665
- ^ Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, „Dzieje Najnowsze”, Rocznik L – 2018 (2), 2018, s. 95–100.
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 60.
- ^ http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_XIV/847
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Żukowicze, wieś, powiat wilejski, gmina Rabuń // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XIV: Worowo — Żyżyn. — Warszawa, 1895. — S. 847