Людвінова (Вялейскі раён)
| Людвінова | |
| трансьліт. Liudvinova | |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Менская |
| Раён: | Вялейскі |
| Сельсавет: | Людвіноўскі |
| Насельніцтва: | 832 чал. |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 1771 |
| Паштовы індэкс: | 222429 |
| СААТА: | 6213834131 |
| Нумарны знак: | 5 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 54°34′5″ пн. ш. 27°16′28″ у. д. / 54.56806° пн. ш. 27.27444° у. д.Каардынаты: 54°34′5″ пн. ш. 27°16′28″ у. д. / 54.56806° пн. ш. 27.27444° у. д. |
Людвінова на мапе Беларусі ±   Людвінова | |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |
Людвіно́ва[1] (таксама сустракаецца — Людзвіно́ва, Лідвіно́ва, Зверасаўга́с[1]) — вёска ў Вялейскім раёне Менскай вобласьці. Цэнтар Людвіноўскага сельсавету.
27 чэрвеня 2013 году цэнтар сельсавету перанесены зь вёскі Касьцяневічы ў вёску Людвінова[2].
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Вядома, што ў 1794 годзе гэта была вёска ў Ашмянскім павеце, у складзе маёнтку Ільля Міхала Агінскага. На 1897 год тут узгадваецца старожка, што ўваходзіла ў Даўгінаўскую воласьць Вялейскага павету, дзе пражывала 9 жыхароў. На пачатак 20 стагодзьдзя ў фальварку Людвінова налічвалася 3 дзесяціны зямлі.
У 1923 годзе — гэта фальварак Касьцяневіцкай гміны Вялейскага павету. На 1938 год Людвінова ўзгадваецца, як маёнтак Вінцэнта Козела-Паклеўскага ў Вілейскім павеце Віленскага ваяводзтва, дзе мелася 2 двары і пражывала 14 чалавек. У гэты ж час многія дакумэнты ўзгадваюць пад агульнай назвай Сэрвач 3 паселішчы — Сэрвач Вялікая (маёнтак: 5 двароў, 62 жыхары), Сэрвач Малая (пад агульнай назвай: маёнтак — 2 двары, 21 жыхар і калёнія — 10 двароў, 52 жыхары) і непасрэдна маёнтак Людвінова.
Маёнткі Кастыкі і Людвінова выдзяліліся зь вялікага спадчыннага маёнтку Сэрвач, пры падзеле якога гаспадыня маёнтку Юлія Козел-Паклеўская вылучыла старэйшаму сыну Юзафу Вялікую Сэрвач са спадчынным сядзібным домам і броварам, Вінцэнту — толькі пабудаваны фальварак Людвінова з закладзенай у ім фэрмай серабрыстых ліс, а малодшаму Тадэвушу — Кастыкі, у якіх быў вадзяны млын.
Вінцэнт прывёз у Людвінова на развод паўсотні норак І чарнабурак. Пабудаваў на тэрыторыі свайго маёнткуа фэрму для разьвядзеньня дзікіх зьвяркоў і наняў нямецкага вэтэрынара, які разам зь вясковымі людзьмі даглядалі лісаў і норак. Неўзабаве на шырокай паляне сярод леса ўсё было забудавана вальерамі, якіх налічвалася каля 300. Вальеры Быў пранумараваны, на побач віселі шыльды з нумарамі і імем гадаванца.
У газэце «Slowo» у №201 за 1938 год, пісалі пра лісіную фэрму ў Людвінова: «Гаспадар фэрмы срэбных ліс Вінцэнт Козел-Паклеўскі, закладваючы зьверагадоўлю, марыў, каб кожная кабета ў сьвеце мела ў сваім гардэробе футру зь яго фэрмы». Сама фэрма ў Людвінова паўстала зь невялікага капіталу, але на 1930-я гады была адной з найбуйнейшых фэрмаў такога кшталту. Футра зь людвіноўскага маёнтку займала 50% усяго рынку футраў тагачаснай Польшча.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ а б Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu)
- ^ «О переносе административного центра Людвиновского сельсовета в агрогородок Людвиново». Решение Вилейского районного Совета депутатов от 27 июня 2013 г. № 176(недаступная спасылка)(рас.)
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- У Людвінова была звераферма яшчэ пры Польшчы, Шлях Перамогі, 2 лістапада 2018