Л

	Літара кірыліцы Л
	ЛлɅʌ
	Выявы ;
	◄ Ї Й Ј К Л Љ М Н Њ ►
Беларускі альфабэт:
	◄ З І Й К Л М Н О П ►
У лацінцы	Ł · ł
Зьвесткі
Тып	асноўная кірыліца, альфабэтны;
Гук	[l]
Назва ў Юнікодзе	cyrillic capital letter el; cyrillic small letter el
Юнікод	Л: U+041B; л: U+043B
HTML	Л‎: &#1051, Л л‎: &#1083, &#x43b
UTF-16	Л‎: 0x41B; л‎: 0x43B
URL-код	Л: %D0%9B; л: %D0%BB
	усе сымбалі · лацінка · кірыліца · грэцкія · дыякрытыкі · валюты · дапамога

Л, л ці Ʌ, ʌ (эл; курсіў: Л л, Ʌ ʌ) — трынаццатая літара беларускага кірылічнага альфабэту. Паходзіць з кірылічнай «л» («люді») што ўзьнікла на аснове грэцкай устаўной Λ, λ («ля́мбда»). У старабеларускім пісьме выкарыстоўваліся розныя выгляды (устаў, паўустаў, скорапіс) літары, якія дапамагаюць вызначаць час і месца напісаньня помнікаў. Абазначала гукі «л», «л’» («лавра», «лилия», «львица»). Мела лікавае значэньне «трыццаць». У XVI стагодзьдзі, апроч рукапіснага, літара набыла друкаваны выгляд.

У сучаснай беларускай мове абазначае змычна-праходныя ротавыя пярэднеязычныя зычныя гукі «л», «л’» («волат», «ільгота» — «йіл’гота», «хваля — «хвал’я»). Літара бывае вялікая й малая, мае рукапісны й друкаваны выгляд.

Лічбавае значэньне

Пры клясіфікацыйным падзеле мае значэньне «дванаццаты» (група «л»), пры лічбавай нумарацыі — дадатковае значэньне для разьмежаваньня прадметаў пад адным нумарам (шыфр № 8 Л).

У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах Л мае значэньне лічбы — 30.