З

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Літара кірыліцы З
Зз
Выява
  Є Ж Ӂ Ѕ З И І Ї Й  
Беларускі альфабэт:
 Дз Е Ё Ж З І Й К Л 
У лацінцы Z · z
Зьвесткі
Тып асноўная кірыліца, альфабэтны;
Гук [z], [ts]
Кадаваньне
Назва ў Юнікодзе cyrillic capital letter ze
cyrillic small letter ze
Юнікод З: U+0417
з: U+0437
HTML З‎: &#1047, &#x417
з‎: &#1079, &#x437
UTF-16 З‎: 0x417
з‎: 0x437
URL-код З: %D0%97
з: %D0%B7
усе сымбалі · лацінка · кірыліца · грэцкія · дыякрытыкі · валюты · дапамога

З, з (зэ; курсіў: З з) — літара кірылічнага альфабэту. У беларускай мове пазначае зычны гук [z]. Прысутнічае ва ўсіх славянскіх кірылічных альфабэтах (дзявятая ў беларускім, расейскім, сэрбскім і македонскім, восьмая ў баўгарскім, дзясятая ва ўкраінскім).

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Літара выкарыстоўваецца ў альфабэтах народаў былога СССР. У царкоўнаславянскім альфабэце носіць назву Зямля. У глаголіцы мае парадкавую лічбу 7, а ў кірыліцы — 9. Паходзіць ад грэцкай літары Ζ ζ, таму ў старых баўгарскіх і славянскіх літарах звычайна мае Z-падобны выгляд.

Характарыстыка[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

З / з, кап.: з
лац.: Z / z · бел. араб.: ضْ
Назва па-беларуску: зэ
Пазыцыя 9 (у беларускім альфабэце)
Гук зычны[1]
МФА [z][2]
Прыклад Заслаўе

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Б. Тарашкевіч. Беларуская граматыка для школ. Вільня: Беларуская друкарня ім. Фр. Скарыны, 1929. — Выданне пятае, пераробленае і пашыранае. — Мн.: «Народная асвета», 1991 [факсімільн.].
  2. ^ Канвэртар МФА. // З. Baltoslav.eu. Праверана 10 сьнежня 2023 г.
Вытворныя літары «З»
З́ З̌ З̑ Ҙ Ӟ Ӡ Ԅ Ԇ Ꚅ̆