Касьцёл Нараджэньня Найсьвяцейшай Панны Марыі і кляштар бэрнардынаў (Ворша)
Помнік сакральнай архітэктуры | |
Касьцёл Нараджэньня Найсьвяцейшай Панны Марыі і кляштар бэрнардынаў
| |
Кляштар бэрнардынаў
| |
Краіна | Беларусь |
Места | Ворша |
Каардынаты | 54°30′39.93″ пн. ш. 30°25′18.25″ у. д. / 54.5110917° пн. ш. 30.4217361° у. д.Каардынаты: 54°30′39.93″ пн. ш. 30°25′18.25″ у. д. / 54.5110917° пн. ш. 30.4217361° у. д. |
Архітэктурны стыль | барока |
Заснавальнік | Андрэй Млоцкі[d] |
Дата заснаваньня | XVII ст. |
Статус | Ахоўная зона |
Касьцёл Нараджэньня Найсьвяцейшай Панны Марыі і кляштар бэрнардынаў | |
Касьцёл Нараджэньня Найсьвяцейшай Панны Марыі і кляштар бэрнардынаў на Вікісховішчы |
Касьцёл Нараджэньня Найсьвяцейшай Панны Марыі і кляштар бэрнардынаў — помнік архітэктуры XVIII стагодзьдзя ў Воршы. Знаходзіцца ў цэнтры места, на гістарычнай Магілёўскай вуліцы[a]. Твор архітэктуры барока. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.
Комплекс Аршанскага бэрнардынскага кляштару складаўся з касьцёла і кляштарнага корпуса, якія атачаў мур з брамай. У другой палове XIX ст. улады Расейскай імпэрыі зруйнавалі касьцёл. У наш час у кляштарным корпусе знаходзіцца лякарня.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вялікае Княства Літоўскае
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У 1636 годзе кароль і вялікі князь Уладзіслаў Ваза запрасіў у Воршу айцоў-бэрнардынаў. Кляштар фундавалі Андрэй, староста аршанскі, і Крыстына Млоцкія, якія выдзялілі пад яго пляц і 6 маргоў зямлі. Першыя кляштарныя будынкі былы драўлянымі: у 1748 годзе з фундацыі падкаморыны смаленскай Тэрэзы Храпавіцкай збудавалі драўляны касьцёл[1].
У другой палове XVIII ст. на ахвяраваньні месьцічаў збудавалі мураваныя будынкі касьцёла і жылога корпуса[2]. Кляштар займаў шырокі пляц на левым беразе Аршыцы, побач з мостам і ўпрыгожваў Надняпроўе. У 1760 годзе касьцёл пацярпеў ад паводкі.
Пад уладай Расейскай імпэрыі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Па першым падзеле Рэчы Паспалітай (1772 год), калі Ворша апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, кляштар занялі пад вайсковы склад, аднак у 1817—1819 гады адрамантавалі і вярнулі вернікам. Да 1830-х гадоў дадаліся сьвіран, лядоўня, агароджа з брамай і сажалкі.
Па здушэньні вызвольнага паўстаньня (1830—1831) у 1832 годзе ўлады Расейскай імпэрыі гвалтоўна ліквідавалі кляштар, а будынкі перадалі васкоўцам. Неўзабаве жылы корпус прыстасавалі пад шпіталь.
Наноўшы час
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]За савецкім часам ў жылым корпусе разьмяшчалася лякарня.
Архітэктура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Касьцёл — 1-нэфавая 2-вежавая базыліка з прыбудаванай да прэзьбітэра вежай. Інтэр’ер упрыгожвалі пяць алтароў: Вобразу Божага, Апекі Маці Маці Божай, Сьвятой Ганны, Сьвятога Францішка, Сьвятога Антонія. З паўночна-ўсходняга боку да касьцёла далучаўся кляштарны корпус.
Кляштар — прастакутны ў пляне 2-павярховы будынак з рызалітам.
Галерэя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Гістарычная графіка
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]-
каля 1760 г.
-
1798 г.
-
па 1816 г.
-
1819 г.
-
1836 г.
-
1838 г.
-
1838 г.
-
1838 г.
Гістарычныя здымкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]-
верасень 1941 г.
-
1941—1944 гг.
-
1943 г.
Заўвагі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Цяперашні афіцыйны адрас — вуліца Камсамольская, 2
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Kałamajska-Saaed M. Rosyjskie plany klasztorów skasowanych w roku 1832. T. 2. — Warszawa, 2021. S. 691.
- ^ Ярашэвіч А. Аршанскі кляштар бернардзінцаў // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 252.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — 684 с. — ISBN 985-11-0314-4
- Слюнькова И. Н. Монастыри восточной и западной традиций: Наследие архитектуры Беларуси / Рос. акад. архитектуры и строит. наук. — М.: Прогресс-Традиция, 2002. — 600 с.: ил. ISBN 5-89826-093-5.
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь, шыфр 212Г000891 |