Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы і кляштар кармэлітаў (Засьвір)
Помнік сакральнай архітэктуры | |
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы і кляштар кармэлітаў
| |
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы і руіны кляштару кармэлітаў
| |
Краіна | Беларусь |
Вёска | Засьвір |
Каардынаты | 54°50′31.16″ пн. ш. 26°27′40.99″ у. д. / 54.8419889° пн. ш. 26.4613861° у. д.Каардынаты: 54°50′31.16″ пн. ш. 26°27′40.99″ у. д. / 54.8419889° пн. ш. 26.4613861° у. д. |
Канфэсія | каталіцтва |
Эпархія | Менска-Магілёўская архідыяцэзія |
Архітэктурны стыль | сармацкае барока[d] |
Статус | Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь |
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы і кляштар кармэлітаў | |
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы і кляштар кармэлітаў на Вікісховішчы |
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы і кляштар кармэлітаў — помнік архітэктуры пачатку XVIII стагодзьдзя ў Засьвіры. Знаходзіцца на паўднёва-ўсходняй ускраіне колішняга мястэчка. Касьцёл дзее, кляштар існаваў да 1832 году. Твор архітэктуры рэнэсансу. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.
Комплекс складаецца з касьцёла, кляштарнага корпусу і брамы.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вялікае Княства Літоўскае
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Драўляны кляштар кармэлітаў у Засьвіры фундаваў у 1697 годзе ашмянскі маршалак Крыштап Зяновіч і яго жонка Ядвіга (з Швыкоўскіх). Пад 1705 годам упамінаецца драўляны касьцёл. Мураваны касьцёл збудавалі ў 1713—1714 гадох. Будаваньне мураванага кляштарнага корпуса скончылася ў 1766 годзе.
Пад уладай Расейскай імпэрыі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Па трэцім падзеле Рэчы Паспалітай (1795 год), калі Засьвір апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл і кляштар працягвалі дзеяць. Па здушэньні вызвольнага паўстаньня (1830—1831) у 1832 годзе расейскія ўлады гвалтоўна ліквідавалі кляштар. Касьцёл пачаў дзеяць як парафіяльны. Па здушэньні нацыянальна-вызвольнага паўстаньня 1863—1864 гадоў расейскія ўлады перарабілі касьцёл пад царкву Урадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы).
Найноўшы час
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У 1919 годзе ўлады міжваеннай Польскай Рэспублікі вярнулі касьцёл каталікам. Па Другой сусьветнай вайне ў 1946 годзе савецкія ўлады зачынілі касьцёл, а кляштарны корпус прыстасавалі пад школу. У 1990 годзе будынак касьцёла вярнулі каталікам.
Архітэктура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Касьцёл
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Касьцёл — помнік архітэктуры барока. Гэта 1-нэфавая 2-вежавая базыліка з паўкруглай апсыдай, накрытая высокім 2-схільным дахам (над апсыдай паніжаны і пераходзіць у конусападобны). У цэнтры да галоўнага фасада далучаецца невялікі барбакан. Дэкаратыўная аздоба канцэнтруецца на галоўным фасадзе: роўныя прастакутныя і паўцыркульныя нішы, трыкутны атыкавы франтон і фігурныя завяршэньні вежаў. Аконныя праёмы з лучковымі завяршэньнямі.
Малітоўная заля перакрываецца драўляным корабавым скляпеньнем, апсыда — конхай. Над аркавым уваходам месьцяцца хоры, на якія вядуць вітыя ўсходы вежаў. У аркавай нішы апсыды стаіць 2-ярусны драўляны алтар. На левай сьцяне вісіць драўляны амбон. У галоўным алтары захоўваецца абраз «Найсьвяцейшая Тройца», у левым — «Сьвяты Язафат», у правым — «Найсьвяцейшая Панна Марыя».
Кляштар
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Кляштарны корпус далучаецца да касьцёла з паўночнага боку. Гэта П-падобны ў пляне 1-павярховы будынак, які ўтвараў каля касьцёла замкнёны ўнутраны дворык. Франтальны фасад галоўнага крыла вылучаўся ў цэнтры 4-калённым портыкам. Скляпеністыя кельлі злучаюцца працяглымі галерэямі[1].
Галерэя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Гістарычныя здымкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]-
каля 1900 г.
-
25 кастрычніка 1915 г.
-
22 лістапада 1915 г.
-
1 сьнежня 1915 г.
-
чэрвень 1916 г.
-
1916 г.
-
1915—1918 гг.
-
Е. Гопэн, 1930-я гг.
Сучасныя здымкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]-
Агульны выгляд
-
Касьцёл
-
З боку апсыды
-
Інтэр'ер
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі. — Менск, 2008. С. 154.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. Кулагін; фатограф А. Дыбоўскі. — 2-е выд. — Менск: БелЭн, 2008. — 488 с.: іл. ISBN 978-985-11-0395-5.
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь, шыфр 612Г000430 |