Гайштаўдэн
| Гайштаўдэн лац. Gajštaŭden | |
| рас. Игнатово | |
| Краіна: | Расея |
| Суб’ект фэдэрацыі: | Калінінградзкая вобласьць |
| Паштовы індэкс: | 238717 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 54°55′59.880″ пн. ш. 22°13′59.880″ у. д. / 54.9333° пн. ш. 22.2333° у. д.Каардынаты: 54°55′59.880″ пн. ш. 22°13′59.880″ у. д. / 54.9333° пн. ш. 22.2333° у. д. |
Гайштаўдэн на мапе Расеі   Гайштаўдэн | |
Гайштаўдэн (ням. Gaistauden[1]; афіцыйная расейская назва з 1946 году — Ігнатава, рас. Игнатово) — пасёлак у Расейскай Фэдэрацыі, у міжрэччы Шэшупы і Інстручы. Уваходзіць у склад Нёманскага раёну Калінінградзкай вобласьці.
Назва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Гаштольд (імя)
Гасьцівалд, пазьней Гастальд або Гаштальд (Gastivald, Gastaldius[2], Gastold[3]) — імя германскага паходжаньня[4]. Іменная аснова -гаст- (-каст-, -гест-) (імёны ліцьвінаў Гасьціла, Гестар, Каштарт; германскія імёны Gastila, Gaster, Kastert) паходзіць ад гоцкага і германскага gasts 'госьць, вандроўнік', а аснова -валд- (-алд, -олт) (імёны ліцьвінаў Геральт, Левалт, Рамвольт; германскія імёны Gerwald, Lewolt, Romuald) — ад гоцкага і германскага waldan 'валодаць, гаспадарыць' або wulþus 'слава, мажнасьць'[5].
Адпаведнасьць імя Гастаўт (Гайстаўт) германскаму імю Gastaldius сьцьвердзіў францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў[2][6]. Германскае паходжаньне імя Гаштольд (Gasztołt, Gastoldus, Gastawdus, Gastowdus) таксама сьцьвярджае этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук[3].
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Палмайтис Л. Предложение по научной русификации исконных наименований перешедшей в состав России северной части бывшей Восточной Пруссии. — Европейский институт рассеянных этнических меньшинств, 2003. С. 28.
- ^ а б Schmittlein R. Toponymes finnois et germaniques en Lituanie // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1948. P. 103.
- ^ а б Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 7: Suplement. Rozwiązanie licznych zagadek staropolskiej antroponimii. — Kraków, 2002. S. 24.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 605.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Schmittlein R. Les noms d’eau de la Lituanie (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1964. P. 82.