Вольга Іпатава
| Вольга Іпатава лац. Volha Ipatava | |
 | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Нарадзілася | 1 студзеня 1945 (79 гадоў) |
| Літаратурная дзейнасьць | |
| Род дзейнасьці | пісьменьніца, перакладніца, грамадзкая дзяячка |
| Гады творчасьці | 1959 — цяпер |
| Жанр | гістарычная выдумка[d] |
| Мова | беларуская мова[1] і расейская мова |
| Узнагароды | |
Во́льга Іпа́тава (1 студзеня 1945, Мір, Карэліцкі раён, Гарадзенская вобласьць) — беларуская пісьменьніца, перакладніца, грамадзкая дзяячка.
Біяграфія
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Нарадзілася ў мястэчку Міры Карэліцкага раёну Гарадзенскай вобласьці ў сям’і службоўцаў. Па сьмерці маці выхоўвалася ў дзіцячым доме (1956—1961). У 1961 годзе скончыла ў Горадні сярэднюю школу № 7 і паступіла на філялягічны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту. У 1963 годзе перавялася на завочнае аддзяленьне, якое скончыла ў 1967 годзе.
Працавала настаўніцай у вёсцы Руба на Віцебшчыне, таваразнаўцам у Віцебскім абласным кнігагандлі (1964), інструктарам, загадчыцай сэктару ў Гарадзенскім гаркаме камсамолу (1965—1968), рэдактарам на абласной студыі тэлебачаньня (1968—1970). У 1970—1973 гг. — літаратурны супрацоўнік газэты «Літаратура і мастацтва», затым літкансультант газэты «Чырвоная зьмена». У 1975—1978 гг. — асьпірантка Літаратурнага інстытуту ў Маскве. У 1978—1979 гадох ізноў працавала літаратурным кансультантам у «Чырвонай зьмене». У 1985—1989 гг. — галоўны рэдактар літаратурна-драматычных перадач Беларускага тэлебачаньня. З 1989 году — загадчык аддзелу, з 1990 году — намесьнік галоўнага рэдактара часопісу «Спадчына»[2].
У 1991—1995 гадох Вольга Іпатава была галоўным рэдактарам газэты «Культура». З 1998 да 2001 году — намесьнікам старшыні, а з 2001 да 2002 году — старшынёй Саюзу беларускіх пісьменьнікаў.
У 2009 годзе ўвайшла ў грамадзкі арганізацыйны камітэт «Міленіюм Літвы». У звароце арганізацыйнага камітэту паведамлялася, што назва Літва датычыцца старажытнай тэрыторыі Беларусі, а цяперашнія беларусы да пачатку XX стагодзьдзя называлі сябе ліцьвінамі[3].
Творчасьць
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Друкуецца з 1959 году. Аўтар зборнікаў вершаў «Раніца» (1969), «Ліпеньскія навальніцы» (1973), «Парасткі» (1976), «Крыло» (1976, на расейскай мове), зборнікаў аповесьцяў і апавяданьняў «Вецер над стромай» (1977, расейскае выданьне, Масква, 1980, адзначана на Ўсесаюзным конкурсе імя М.Горкага, 1981), «Дваццаць хвілін з Немезідай» (1981), «Перакат» (1984), «Агонь у жылах крэменю» (1989), «Чорная княгіня» (1989), «За морам Хвалынскім» (1989), кніжак для дзяцей «Снягурка» (1974), «Казка пра Паўліна» (1983). Напісала тэлеп’есу «Давыд Гарадзенскі» (пастаўлена ў 1988).
У 1996 годзе выдадзена кніга «Паміж Масквой і Варшавай», у 2002 годзе выйшла трылёгія «Альгердава дзіда» («Залатая жрыца Ашвінаў», «Вяшчун Гедзіміна», «Альгердава дзіда») і інш.
Творы Вольгі Іпатавай пераведзеныя на расейскую, ангельскую, нямецкую, узбэцкую, баўгарскую, польскую, славацкую, чэскую мовы, а таксама на мову хіндзі.
Акрамя таго, Вольга Іпатава выступае ў друку з крытычнымі артыкуламі і публіцыстычнымі нататкамі, перакладае на беларускую мову творы расейскіх, летувіскіх, украінскіх, узбэцкіх, армянскіх пісьменьнікаў, займаецца грамадзкай дзейнасьцю[4].
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Identifiants et Référentiels (фр.) — ABES, 2011.
- ^ Вольга Іпатава // Беларускія пісьменнікі (1917—1990): Даведнік; Склад. А. К. Гардзіцкі. Нав.рэд. А. Л. Верабей. — Мн.: Мастацкая літаратура, 1994.
- ^ Марат Гаравы. Створаны грамадзкі аргкамітэт сьвяткаваньня 1000-годзьдзя назвы Літва пад старшынствам прафэсара Анатоля Грыцкевіча // БелаПАН, 22 студзеня 2009 г. Праверана 14 кастрычніка 2014 г.
- ^ Вольга Міхайлаўна Іпатава
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Вольга Іпатава // Беларускія пісьменнікі (1917—1990): Даведнік; Склад. А. К. Гардзіцкі. Нав.рэд. А. Л. Верабей. — Мн.: Мастацкая літаратура, 1994.