Перайсьці да зьместу

Ваўкалатка

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Ваўкалатка
трансьліт. Vaŭkalatka
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Менская
Раён: Вялейскі
Сельсавет: Даўгінаўскі
Насельніцтва:
  • 23 чал. (2019)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1771
Паштовы індэкс: 222424
СААТА: 6213817026
Нумарны знак: 5
Геаграфічныя каардынаты: 54°43′42″ пн. ш. 27°29′41″ у. д. / 54.72833° пн. ш. 27.49472° у. д. / 54.72833; 27.49472Каардынаты: 54°43′42″ пн. ш. 27°29′41″ у. д. / 54.72833° пн. ш. 27.49472° у. д. / 54.72833; 27.49472
Ваўкалатка на мапе Беларусі ±
Ваўкалатка
Ваўкалатка
Ваўкалатка
Ваўкалатка
Ваўкалатка
Ваўкалатка

Ваўкала́тка[1] (таксама сустракаецца — Ваўкала́тцы, мн[1]) — вёска ў Вялейскім раёне Менскай вобласьці. Уваходзіць у склад Даўгінаўскага сельсавету.

«Ваўкалатамі» называлі людзей, якія ўмелі імітаваць воўчы голас. Гэтыя людзі заваблівалі ваўкоў на паляваньні. Паводле паданьня, вёску назвалі ў гонар жанчыны Ваўкалаткі[2].

За расейскім часам — вёска ў Будслаўскай воласьці Вялейскага павету[3].

За польскім часам — у гміне Будслаў Дунілавіцкага павету павету Наваградзкага ваяводзтва. З 1926 року — у Вялейскім павеце Віленскага ваяводзтва. У 1921 року пражывала 241 асоба, зь іх 213 рыма-каталікі, 28 — праваслаўныя; 184 — палякі, 57 — беларусы; 50 дамоў. У 1931 року — 274 чалавекі, 57 дамоў.

У 1940—1973 гадах цэнтар Ваўкалацкага сельсавету[4].

  • Павал Каруза (1906—1988) — беларускі фальклярыст, этнамузыколяг, кампазытар, грамадзка-палітычны дзеяч.
  1. ^ а б Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (djvu)
  2. ^ Кірый Л. І., Пуня І. Н. Гульня „Легенды Вілейшчыны“ // Государственное учреждение образования „Вилейская гимназия №1 «Логос»“ Тропинками малой родины : Сборник сценарных разработок мероприятий. — Вилейка: 2023. — С. 20—21.
  3. ^ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XIII: Warmbrun — Worowo. — Warszawa, 1893. — S. 871
  4. ^ Рашэнне выканаўчага камітэта Мінскага абласнога Савета дэпутатаў працоўных ад 4 красавіка 1973 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1973, № 12 (1386).

Вонкавыя спасылкі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]