Іван Араліка
| Іван Араліка | |
 | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Нарадзіўся | 10 верасьня 1930[1][2] (93 гады) |
| Літаратурная дзейнасьць | |
| Род дзейнасьці | пісьменьнік, палітык, эсэіст, драматург, сцэнарыст |
| Гады творчасьці | 1967 — цяпер |
| Мова | харвацкая[3][4] |
| Узнагароды |  |
Іван Араліка (па-харвацку: Ivan Aralica; 10 верасьня 1930[5], Проміна) — харвацкі пісьменьнік, эсэіст, драматург, пэдагог. Сябра Харвацкай акадэміі навук і мастацтаваў.
Жыцьцяпіс[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Нарадзіўся каля горадзе Кнін. Скончыў пэдагагічную вучэльню і філязофскі факультэт Задарскага ўнівэрсытэту.
Настаўнічаў у вёсках Далмацыі. Пасьля пэрыяду захапленьня ідэямі камунізму, Аралік прыняў актыўны ўдзел у падзеях, вядомых як "Харвацкая вясна» (1971). Выступаў за прадстаўленьне большай аўтаноміі Харватыі і свабоды харватам у СФРЮ.
Рэпрэсіі, якія абрушыліся на харвацкае нацыянальны рух і наступная прафэсыйная і сацыяльная дэградацыя прывялі яго да вяртаньня да хрысьціянскіх і каталіцкіх каранёў, адмовы ад прапагандысцкай літаратуры, фармраваньня ўласнай літаратурнага крэда.
Пасьля дэмакратычных зьменаў у Харватыі і распаду Югаславіі, Араліка быў абраны ў харвацкая акадэмію навук і мастацтваў.
Заняўся палітыкай. Ўступіў у правацэнтрысцкую партыю "Харвацкая дэмакратычная садружнасьць» па сьпісах якой быў абраны віцэ-прэзыдэнтам парлямэнту Харватыі.
Творчасьць[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Аўтар раманаў, аповесьцяў, апавяданьняў, эсэ й драм. Крытыкі называюць яго адным зь лепшых харвацкія раманістаў XX-га стагодзьдзя.
Пісаў пад уплывам, галоўным чынам, рэалістычнай фантастыкі і раньняга мадэрнізму, творчасьці Іва Андрыча, Томаса Манна і Кнута Гамсуна.
З 1979 па 1989 пісьменьнік выдаў восем раманаў. Лепшыя зь іх «Psi u trgovištu» (Сабакі на кірмашы, 1979), «Duše robova» (Душы рабоў, 1984), «Graditelj svratišta» (1986), «Asmodejev šal» (1988), у якіх апісваюцца драматычныя падзеі ў Харватыі , Босьніі і Герцагавіне з XVI па XVIII стагодзьдзе, гістарычны шлях харватаў, якія апынуліся ў цэнтры «сутыкненьня цывілізацый», гісторыі трохстагодзьдзяў войнаў паміж Аўстрыйскай, Асманскай імпэрыямі і Венэцыяй.
Пазьней напісаў дзьве кнігі публіцыстыкі (адзін пра генэзіс сэрбскага імпэрыялізму, іншую — на тэму гістарычных складанасьцяў канфлікту ў Босьніі і Герцагавіне), шэраг сатырычных і палітычных памфлетаў.
Выбраныя творы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Konjanik (1971)
- Psi u trgovištvu (1979)
- Put bez sna (1982)
- Duše robova (1984)
- Graditelj svratišta (1986)
- Majka Marija (1992)
- Zadah ocvalog imperija (1991)
- Sokak triju ruža
- Збронік апавяданьняў і эсэ
- Opsjene paklenih crteža (1977)
- Кінасцэнары
- Жыьцё зь дзядзяй / Zivot sa stricem (1987)
- Sokak triju ruza (відэа, 1992)
- Gospa (1995)
- Cetverored (1999)
- Вершнік / Konjanik (2003)
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Ivan, Aralica // Hrvatski biografski leksikon (харв.) — 1983.
- ^ Ivan Aralica // Proleksis enciklopedija, Opća i nacionalna enciklopedija (харв.) — 2009.
- ^ Нацыянальная служба Чэскай рэспублікі
- ^ Aralica, Ivan // CONOR.SI
- ^ akademik Ivan Aralica, književnik (харв.). Hrvatska akademija znanosti i umjetnosti. Праверана 2018-03-01 г.