Царква Сьвятога Мікалая (Мурыны Малыя)

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Царква Сьвятога Мікалая.

Помнік сакральнай архітэктуры
Царква Сьвятога Мікалая
Царква Сьвятога Мікалая, аўтэнтычны выгляд
Краіна	Беларусь
Вёска	Мурыны Малыя
Каардынаты	52°23′03.25″ пн. ш. 23°46′51.38″ у. д. / 52.3842361° пн. ш. 23.7809389° у. д. / 52.3842361; 23.7809389Каардынаты: 52°23′03.25″ пн. ш. 23°46′51.38″ у. д. / 52.3842361° пн. ш. 23.7809389° у. д. / 52.3842361; 23.7809389
Дата заснаваньня	1760
Статус	Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь
Царква Сьвятога Мікалая на мапе Беларусі ± Царква Сьвятога Мікалая Царква Сьвятога Мікалая

Царква Сьвятога Мікалая — помнік архітэктуры XVIII стагодзьдзя ў Мурынах Малых. Належыць да прыходу суседняй вёскі Радасьці. Пры пабудове была ў юрысдыкцыі Сьвятога Пасаду, цяпер — у валоданьні Маскоўскага патрыярхату. Твор традыцыйнай беларускай драўлянай архітэктуры з элемэнтамі стылю барока, зруйнаваны ў выніку рэканструкцыі. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вялікае Княства Літоўскае[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Царкву ў Мурынах Малых збудавалі ў 1760 годзе з дрэва.

Пад уладай Расейскай імпэрыі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Па трэцім падзеле Рэчы Паспалітай (1795 год), калі Мурыны Малыя апынуліся ў складзе Расейскай імпэрыі, царква працягвала дзеяць як уніяцкая. Аднак па гвалтоўнай ліквідацыі Ўніяцкай царквы ў 1839 годзе расейскія ўлады адабралі будынак царквы ў Сьвятога Пасаду і перадалі ў валоданьне Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскага патрыярхату). У 2-й палове XIX ст. царкву перабудавалі.

Найноўшы час[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У 2015 годзе ў выніку рэканструкцыі царкву цалкам разабралі^[1]. Пазьней на месцы царквы збудавалі візуальна падобны будынак.

Архітэктура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Помнік традыцыйнай беларускай драўлянай архітэктуры з элемэнтамі стылю барока. Мае падоўжана-восевую кампазыцыю, якая складаецца з асноўнага прастакутнага ў пляне аб’ёму, 4-граннай апсіды, бабінца і прытвора. Над бабінцам узвышаецца 8-гранная званіца, завершаная шатровым дахам з купалам. Вуглы бабінца і вежы вылучаюцца лапаткамі. Асноўны аб’ём пад 4-схільным дахам зь невялікім купалам на гранёным глухім барабане. Апсыда ніжэйшая за асноўны аб’ём, накрытая 3-схільным дахам. Аконныя праёмы прастакутныя ў прафіляваных ліштвах. Сьцены гарызантальна ашаляваныя, умацаваныя брусамі-сьцяжкамі. Пад дахам праходзіць карніз і карункавы разны фрыз. Рознавялікія аб’ёмы царквы ствараюць выразную мастацкую кампазыцыю^[2].

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

^ У Малых Мурынах зьнішчаны гісторыка-культурны помнік(недаступная спасылка) // Радыё Рацыя, 11.08.2015 г.
^ Кулагін А. Праваслаўныя храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік. — Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 2007.