Тодар Куніцкі
Тодар Куніцкі | |
 | |
| Род дзейнасьці | грамадзка-палітычны дзяяч, лекар |
|---|---|
| Дата нараджэньня | 14 траўня 1899 |
| Месца нараджэньня | Павязынь |
| Дата сьмерці | 5 сакавіка 1985 |
| Месца сьмерці | Гданьск |
| Месца пахаваньня | |
| Месца вучобы |
|
| Занятак | лекар |
| Сябра ў | Беларускі студэнцкі саюз і Беларускі інстытут гаспадаркі і культуры |
Тодар Куніцкі (14 траўня 1899, Повязынь каля Маладэчна, зараз Радашкавіцкі сельсавет Маладэчанскага раёну — 5 сакавіка 1985, Гданьск) — беларускі грамадзка-палітычны дзяяч.
Адзін з заснавальнікаў Беларускага Студэнцкага Саюзу ва Ўнівэрсытэце імя Стэфана Баторага ў Вільні і Беларускага Сялянскага Саюзу.
У траўні 1931 прыняты ў БІГіК разам з Браніславам Туронкам[1].
У 1933 скончыў мэдычны факультэт Віленскага ўнівэрсытэту, працаваў лекарам на Беласточчыне — у Гайнаўцы і Ясяноўцы. 3 чэрвеня 1937 году Галоўная ўправа ў справах літаратуры і выдавецтваў Беларускай ССР (Галоўліт БССР) выдала Загад № 33 «Сьпіс літаратуры, якая падлягае канфіскацыі зь бібліятэк грамадзкага карыстаньня, навучальных установаў і кнігагандлю». Паводле Загаду, «усе кнігі» Радаслава Астроўскага прадугледжвалася «спальваць»[2].
У час Другой сусьветнай вайны — у Вільні. Пасьля вайны пераехаў зь сям’ёю ў Польшчу, працаваў лекарам у Гданьску, дзе і памёр.
Беларускі дасьледнік гісторыі Міхась Казлоўскі здолеў, аднак, знайсьці старую (яшчэ 19 стагодзьдзя) хату ў вёсцы Повязынь на Маладэчаншчыне, дзе нарадзіўся Куніцкі, а ў той хаце (дакладней, у паветцы пры ёй) — тое-сёе з фатакартак і партрэт Куніцкага, выкананы самадзейным мастаком[3].
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ А. Ф. Вашкевіч. Гарадскія і местачковыя арганізацыі Беларускай Хрысціянскай Дэмакратыі і Беларускага Інстытута Гаспадаркі і Культуры (1921—1939 гг.) // Гарады Беларусі ў кантэксце палітыкі, эканомікі, культуры: зборнік навук. артыкулаў / Гродз.дзярж. ун-т; рэдкалегія: І. П. Крэнь, І. В. Соркіна (адк. рэдактары) [і інш.]. — Гродна: ГрДУ, 2007.
- ^ Алесь Лукашук. Мова гарыць (Загад № 33) // Спадчына : часопіс. — 1996. — № 3. — С. 76—91. — ISSN 0236-1019.
- ^ Алесь Пашкевіч. Галасы забытых людзей // Arche 10-2006
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Czasopis 2009-05(недаступная спасылка)