Прыпернае
Прыпернае | |
Краіна: | Беларусь |
Вобласьць: | Віцебская |
Раён: | Глыбоцкі |
Сельсавет: | Абрубскі |
Насельніцтва: | 203 чал. (2010) |
Часавы пас: | UTC+3 |
Тэлефонны код: | +375 2156 |
Паштовы індэкс: | 211820 |
Нумарны знак: | 2 |
Геаграфічныя каардынаты: | 55°4′55.3″ пн. ш. 27°39′38.3″ у. д. / 55.082028° пн. ш. 27.660639° у. д.Каардынаты: 55°4′55.3″ пн. ш. 27°39′38.3″ у. д. / 55.082028° пн. ш. 27.660639° у. д. |
± Прыпернае |
Пры́пернае[1] — вёска ў Глыбоцкім раёне Віцебскай вобласьці. Прыпернае ўваходзіць у склад Абрубскага сельсавету.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Рады БНР Прыпернае абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году згодна з пастановай І зьезду Камуністычнай партыі Беларусі вёска ўвайшла ў склад Беларускай ССР. Паводле Рыскага падзелу 1921 году, вёска апынулася ў складзе гміны Глыбокае, Дзісенскага павету Віленскага ваяводзтва Польскай Рэспублікі[2] (Заходняя Беларусь). У 1939 годзе вернутая ў склад Беларускай ССР (Узьяднаньне Беларусі).
Насельніцтва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- 2010 год — 203 чалавекі
- 1999 год — 262 чалавекі
- 1931 год — 353 чалавекi[3]
- 1921 год — 328 чалавекi[4]
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Віцебская вобласць: нарматыўны даведнік / У. М. Генкін, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2009. — 668 с. ISBN 978-985-458-192-7. (pdf) С. 218
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 16
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 16.
- ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 46.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Przypierno, wieś, powiat dzisieński, gmina Głębokie // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom IX: Poźajście — Ruksze. — Warszawa, 1888. — S. 223