Перайсьці да зьместу

Паташня (Мёрскі раён)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Паташня
трансьліт. Patašnia
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Віцебская
Раён: Мёрскі
Сельсавет: Павяцкі
Насельніцтва: 161 чал. (2010)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 2152
Нумарны знак: 2
Геаграфічныя каардынаты: 55°45′10″ пн. ш. 27°42′48″ у. д. / 55.75278° пн. ш. 27.71333° у. д. / 55.75278; 27.71333Каардынаты: 55°45′10″ пн. ш. 27°42′48″ у. д. / 55.75278° пн. ш. 27.71333° у. д. / 55.75278; 27.71333
Паташня на мапе Беларусі ±
Паташня
Паташня
Паташня
Паташня
Паташня
Паташня
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Пата́шня[1] — вёска ў Мёрскім раёне Віцебскай вобласьці Беларусі. Уваходзіць у склад Павяцкага сельсавету.

У міжваенны час вёска знаходзілася ў складзе гміны Ёды, Дзісенскага павету Віленскага ваяводзтва Польскай Рэспублікі[2][3][4][5].

  • 2010 год — 161 чалавек
  • 1999 год — 167 чалавек
  • 1931 год — 192 чалавекi[6]
  • 1921 год — 211 чалавек[7]
  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Віцебская вобласць: нарматыўны даведнік / У. М. Генкін, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2009. — 668 с. ISBN 978-985-458-192-7. (pdf) С. 320
  2. ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.
  3. ^ https://web.archive.org/web/20220427214757/https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf
  4. ^ https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/;3950665
  5. ^ Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, „Dzieje Najnowsze”, Rocznik L – 2018 (2), 2018, s. 95–100.
  6. ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 7.
  7. ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 53.

Potasznia, wieś, powiat dzisieński, gmina Leonpol // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom VIII: Perepiatycha — Pożajście. — Warszawa, 1887. — S. 860