Ота Еспэрсэн

Ота Еспэрсэн
Дата нараджэньня	16 ліпеня 1860(1860-07-16)
Месца нараджэньня	Ранэрс, Данія
Дата сьмерці	30 красавіка 1943(1943-04-30) (82 гады)
Месца сьмерці	Роскіле, Данія
Месца пахаваньня	Helsingør Cemetery[d]
Месца вучобы	Оксфардзкі ўнівэрсытэт Капэнгагенскі ўнівэрсытэт[d] Frederiksborg Gymnasium og HF[d] (1877)
Занятак	мовазнавец, эспэрантыст, аўтабіёграф, пэдагог, пісьменьнік, прафэсар унівэрсытэту, ідыст, ангеліст, філёзаф
Месца працы	Капэнгагенскі ўнівэрсытэт[d]
Сябра ў	International Phonetic Association[d], Дацкая каралеўская акадэмія навук[d], Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde[d] і Каралеўская акадэмія славеснасці, гісторыі і антыкварыяту[d]
Узнагароды	Прэмія Вальнея[d] (1906) ганаровы доктар Калюмбійскага ўнівэрсытэту[d] (1910) ганаровы доктар унівэрсытэту сьвятога Андрэя[d] (1925) ганаровы доктар Парыскага ўнівэрсытэту[d] (1927)
Ота Еспэрсэн у Вікісховішчы

Енс О́та Га́ры Е́спэрсэн (па-дацку: Jens Otto Harry Jespersen‎; 16 ліпеня 1860, Ранэрс — 30 красавіка 1943, Капэнгаген) — дацкі мовазнавец.

Біяграфія

Скончыў Капэнгагенскі ўнівэрсытэт, затым працягваў адукацыю ў Оксфардзкім унівэрсытэце. У 1893—1925 гг. прафэсар ангельскай мовы ў Капэнгагенскім унівэрсытэце.

Аўтар падручніка ангельскай мовы (1895, вытрымаў 19 выданьняў), у аснову якога пакладзена жывая гутарковая мова. Сваё разуменьне граматыкі як жывога і разьвіваецца цэлага ён адбіў у «Філязофіі граматыкі» (1924). Еспэрсэн — аўтар «тэорыі прагрэсу» ў мове, згодна зь якой усе моўныя зьмены накіраваны на палягчэньване ўмоў камунікацыі і таму прагрэсіўныя. Стварыў праект міжнароднай штучнай мовы «навіяль», раней удзельнічаў у распрацоўцы Іда.

Працы Еспэрсэна аказалі значны ўплыў на разьвіцьцё лінгвістыкі XX стагодзьдзя.

Навуковыя працы

• Lehrbuch der Phonetik. — Lpz.-В., 1904.
• Modern English grammar. — Vol. 1—7. — L., 1909-49.
• Language, its nature, development and origin. — L., 1922.
• An international language. — L., 1928.
• Essentials of English Grammar, 1933.