Она Плейрыце-Пуйдзене

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Она Плейрыце-Пуйдзене
Ona Pleirytė-Puidienė
Асабістыя зьвесткі
Імя пры нараджэньні Ona Elžbieta Pleirytė
Псэўданімы Vaidelutė
Нарадзілася 30 жніўня 1882(1882-08-30)
Памерла 23 студзеня 1936(1936-01-23) (53 гады)
Пахаваная Коўна, Пятрашунскія могілкі
Муж Казіс Пуйда
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці пісьменьніца, пэдагогіца, публіцыстка
Гады творчасьці 1921—1936
Жанр верш, раман, апавяданьне
Мова летувіская
Дэбют 1921
Значныя творы Gyvenimo akordai (1921), Tėviškė (1925)

Она Плейрыце-Пуйдзене (па-летувіску: Ona Pleirytė-Puidienė, псэўданім Vaidelutė; 30 жніўня 1882, Елгава, Латвія, Расейская імпэрыя ― 23 студзеня 1936, Коўна, Летува) ― летувіская пісьменьніца, пэдагогіца, грамадзкая дзяячка.

Жыцьцяпіс[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Навучалася ў пачатковай нямецкай школе, пазьней навучалася ў нямецкай гімназіі ў Елгаве. Пад уплывам капэляна і пісьменьніка Юліёнаса Ліндэ-Добіласа, далучыўся да распаўсюджваньня летувіскай прэсы[1].

У 1903 годзе была запрошаная ўзначаліць падпольную школу ў Плунгянах, якую заснавала княгіня Марыя Агінская. Афіцыйна школа называлася школай рамёстваў, але яна павінна была рыхтаваць настаўнікаў для забароненых на той час летувсікіх школаў. Праца недасьведчаных настаўнікаў была цяжкай, школа зачынілася ў 1904 годзе. У кастрычніку 1904 году Ону Плейрыце адправілі на навучаньне на вышэйшыя пэдагагічныя курсы ў Інгенболь, Швайцарыю ў пансыянат сьв. Крыжа[1].

У Цюрыху пазнаёмілася з Ёнасам Білюнасам, які заклікаў яе пісаць. У 1905 годзе ўвесну вярнулася ў Елгаву, пазьней жыла ў Рызе і Латгаліі, а ўвосень атрымала запрашэньне на працу ў газэту «Vilniaus žinios» і была адзіным пастаянным супрацоўнікам штодзёньніка[2].

У 1905 годзе стала адной з арганізатараў летувіскага хаўрусу настаўнікаў, стала сакратаркай арганізацыі[2].

Актыўна ўдзельнічала ў падрыхтоўцы Вялікага Віленскага сойму. Была блізкая да асяродзьдзя Мікалоюса Чюрлёніса. У 1906 годзе дапамагала Летувіскаму мастацкаму таварыству арганізаваць Першую летувіскую мастацкую выставу[2].

У 1906 годзе пабралася шлюбам зь пісьменьнікам Казісам Пуйдам, паехала зь ім у Шаўлі, дзе ў 1907—1913 гг. працавала ў друку, удзельнічала ў тэатральнай працы таварыства «Varpas». У 1907 годзьдзе ўдзельнічала ў І-м зьезьдзе летувіскіх жанчынаў у Коўне, сакратарка ягонага прэзыдыюму, адна з ініцыятарак і заснавальніцаў Хаўрусу летувіскіх жанчынаў[3].

Прадстаўляла Хаўрус настаўнікаў Летувы на арганізаваным у Пецярбургу зьезьдзе Ўсерасейскай адукацыйнай лігі, адзіная жанчына, якая выступіла з прамовай і ўзьняла тэму русіфікацыі адукацыі ў Летуве[1].

Падчас Першай сусьветнай вайны жыла ў Чалябінску (Расея), працавала прадстаўніцай Летувіскага цэнтральнага камітэту па справах выгнаньня. У 1920 годзе вярнулася ў Коўну[1].

У Оны Плейрыце і Казіса Пуйды было трое дзяцей: Мімоза (памерла ў Ізраілі), Альгірдас і Сігурдас (абодва расстраляныя немцамі)[1].

Памерла ў 1936 годзе, пахаваная ў Коўне на Пятрашунскіх могілках[4].

Творчасьць[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Пісала навэлястычныя імпрэсыяністычныя кампазыцыі, вершы ў прозе, у якіх фіксавала ўражаньні, выкліканыя свабодай і палітычным хваляваньнем жанчыны, адзначаныя тугой, мялянхоліяй, рамантычным нігілізмам, сумам і сэнтымэнтальнасьцю[5].

О. Плейрыце-Пуйдзене зьяўляецца таксама аўтарка рамана «Tėviškė» (Радзіма). Гэта раман-хроніка пра дзейнасьць газэты «Aušra» (Сьвітанак), пра дзейнасьць тагачаснай летувіскай інтэлігенцыі, культурнае жыцьцё Вільні канца 19 ст. і пра змаганьне летувісаў за права на мову, друк і незалежнасьць[5].

Супрацоўнічала з шматлікімі выданьнямі: «Vilniaus žinios», «Lietuvos Žinios», «Vaivorykštė», «Krašto balsas», «Skaitymai», «Gairės», «Krivulė». Пакінула каштоўныя ўспаміны, дзёньнік, які друкаваўся ў 1938—1939 гг. у «Lietuvos žinios», «Naujoji Romuva».

Шмат працавала на фэмінісцкай ніве: выступала за пашырэньне жаночых правоў, у тым ліку змагалася за жаночае выбарчае права[1].

Таксама перакладала з расейскай мовы[5].

Творы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Gyvenimo akordai, poetinė proza, Kaunas, 1921,
  • Kada rauda siela, poetinė proza, Kaunas: Vaiva, 1922,
  • Audroms siaučiant, proza, Kaunas, 1931,
  • Tėviškė, romanas, 1-2 d., Kaunas, 1925, 1936.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ а б в г д е Vaidilutė. Lietuviškoji tarybinė enciklopedija, XI t. Vilnius: Mokslo ir enciklopedijų leidybos institutas, 1983. T.XI: Šternbergo-Vaisius, 622 psl.
  2. ^ а б в Vytautas Kubilius. Dviese literatūros sūpuoklėse: Kazys Puida ir Vaidilutė. Vilnius: Lietuvių literatūros ir tautosakos institutas, 2003.
  3. ^ Lietuvos albumas. Janina Markevičaitė, Liudas Gira, Adomas Kliučinskis — Kaunas / Otto Elsner, Berlin, 1921 m. p. 371.
  4. ^ «Objekto Nr. 36641 išsamus aprašymas». Lietuvos Respublikos kultūros vertybių registras, https://kvr.kpd.lt/#/static-heritage-detail/76510dfc-0a53-4a8b-81f0-fb593de71aa4(недаступная спасылка)
  5. ^ а б в Ona Pleirytė-Vaidilutė, Visuotinė lietuvių enciklopedija, https://www.vle.lt/straipsnis/ona-pleiryte-vaidilute/