Перайсьці да зьместу

Народная Воля

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
(Перанакіравана з «Народная воля (газэта)»)
Народная Воля
Тып штодзённая
Выдавец УП «Народная Воля»
Галоўны рэдактар Ёсіф Сярэдзіч
Рэдактар Ёсіф Сярэдзіч
Заснаваная ліпень 1995
Мова беларуская, расейская
Штаб-кватэра 220030, Менск, вул. Энгельса, 34а
Наклад 26,5 тыс. (2011 г.)
ISSN 2071-9647
Афіцыйны сайт nv-online.info
Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Народная Воля (неадназначнасьць).

„Наро́дная Во́ля“ — беларуская грамадзка-палітычная газэта, выдаецца зь ліпеня 1995 году на беларускай і расейскай мовах.

Галоўны рэдактар з моманту заснаваньня — Ёсіф Сярэдзіч.

Гісторыя

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Да 1995 г. Ёсіф Сярэдзіч працаваў галоўным рэдактарам «Народнай Газэты» — афіцыйнай газэты Вярхоўнага савету Рэспублікі Беларусь (законнага на той час парляманту). Газэта займала ўмераную цэнтрысцкую пазыцыю, імкнучыся адлюстраваць палітычныя погляды большасьці грамадзян. 17 сакавіка 1995 г. Указам №113 Аляксандар Лукашэнка прызначыў галоўным рэдактарам «Народнай газэты» Мікалая Галко, не зважаючы на тое, што правам прызначаць галоўнага рэдактара сваёй уласнай газэты валодаў толькі Вярхоўны савет.[1] Каб выканаць свой грамадзкі абавязак перад чытачамі, Ёсіф Сярэдзіч быў вымушаны стварыць новую газэту «Народная Воля», першы нумар якой выйшаў 11 ліпеня 1995 г. Тымчасам «Народная газэта», перайшоўшы на аднабаковае асьвятленьне грамадзкіх паздеяў, згубіла больш за палову сваіх чытачоў (наклад паменшыўся ад 558,4 тыс. асобнікаў у сакавіку 1995 да 258,1 тыс. у верасьні 2005), значная частка якіх перайшлі на чытаньне «Народнай Волі».

У канцы лістапада 2008 году зьявілася інфармацыя аб тым, што, магчыма, у хуткім часе газэта «Народная Воля» вернецца ў дзяржаўную сетку распаўсюджваньня і падпісныя каталёгі «Белпошты», а таксама зможа друкавацца ў Беларускім доме друку. І ўжо 25 лістапада газэта заключыла дамовы зь «Белсаюздрукам» і «Белпоштай» на распаўсюд выданьня праз розьнічную сетку кіёскаў і па падпісцы. Таксама заключана дамова на друкаваньне газэты ў сталічным Беларускім доме друку.[2] Раней выданьне друкавалася ў Смаленску.

25 студзеня дырэктару РУП «Белсаюздрук» І. В. Дудзічу быў накіраваны ліст, у якім рэдакцыя з-за просьбаў чытачоў аб немагчымасьці набыць газэту ў розьнічным продажы, заклікала кіраўніцтва Белсаюздруку павялічыць колькасьць прадаваных выданьняў да 7500 экзэмпляраў. Але кіраўніцтва РУП «Белсаюздрук» у сваім лісьце заявіла, што не плянуе прымаць у продаж большы наклад.[3]

Забароны й рэпрэсіі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

25 жніўня 2020 году Беларускі дом друку адмовіўся друкаваць свежы нумар «Народнай Волі» быццам з-за паломкі станка[4][5]. У гэтыя ж тэрміны й па той жа прычыне не выйшлі ў сьвет тры нумары «Комсомольской правды в Белоруссии» й па нумару «БелГазеты» й «Свободных новостей плюс» — усе чатыры газэты асьвятлялі пратэсты ў Беларусі[6][7].

Пасьля «Народная Воля» друкавалася некаторы час у Маскве, але маскоўская друкарня АТ «па-расейску: Прайм принт Москва» разарвала дамову з рэдакцыяю, і папяровы выпуск газэты спыніўся[8]. 13 лістапада 2020 году ўвесь наклад «Народнай Волі» (друкаваўся ў Расеі) быў канфіскаваны з рэдакцыі невядомымі людзьмі, якія не прад’явілі дакументаў (меркавана сілавікі)[9]. Акрамя таго, на «Народную волю» падала ў суд «Белпошта» за непастаўку накладу[10].

Станам на студзень 2021 году з прычыны адмовы беларускіх друкарняў друкаваць, а «Белпошты» ды «Белсаюздруку» распаўсюджваць, «Народная Воля» па-ранейшаму не друкуецца[11][12].

Чакалася, што з 2 красавіка 2021 году адновіцца выданьне газэты ў папяровым выглядзе, але ААТ «па-расейску: Полиграфический комплекс», з якой рэдакцыя заключыла дамову, у апошні момант адмовілася друкаваць наклад і вярнула аванс, каб, па словах яго ўладальнікаў, ня страціць бізнэс: на маскоўскую друкарню «наехалі на вельмі высокім узроўні»[8]. Газэта выходзіць толькі ў фармаце .pdf[8].

У чэрвені 2021 году з факультэту журналістыкі БДУ адлічылі Глафіру Жук, бо дзяўчына ня здала сэсію, увесь час якой яна была за кратамі[13]. Як журналістка «Народнай Волі» ў траўні 2021 году яна асьвятляла справу студэнтаў і выкладчыкаў ВНУ ў Доме правасудзьдзя ў Менску, але за гэта яе 29 траўня затрымалі, абвінавацілі ў несанкцыянаваным пікеце й асудзілі на 30 сутак[14].

У 2021 годзе Белпошта па пазове аб страчанай выгадзе ад нерэалізаваных накладаў выйграла суд у газэты, якую перасталі друкаваць у Беларусі й Расеі: эканамічны суд Менску задаволіў патрабаваньні на агульную суму на больш чым 108000 BYN[15].

Скаргі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

6 красавіка 2010 г. старшыня менскай суполкі Беларускага грамадзкага аб’яднаньня вэтэранаў Анатоль Адоньеў заявіў аб скажэньні рэчаіснасьці цьверджаньнем быццам гаўляйтэр Кубэ «мяккі лібэрал»[16] ва ўрыўку кнігі Ільлі Копыла «Нябышына. Вайна»[17], выдадзеным газэтай 15 сакавіка[18].

Крыніцы

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  1. ^ Взятие СМИ под контроль, нарушение профессиональной самостоятельности редакций
  2. ^ БелаПАН, «Народная воля», магчыма, зьявіцца ў шапіках ужо пасьлязаўтра
  3. ^ Народная воля, «Дапамажыце набыць свежы нумар „Народнай Волі“!»
  4. ^ ЕЎРАРАДЫЁ. (2020-08-25) Трэцяя газета не змагла надрукавацца ў "Беларускім доме друку" (бел.). Эўрапейскае радыё для Беларусі. Праверана 2020-08-26 г. Архіўная копія ад 2020-08-26 г.
  5. ^ ЕВРОРАДИО. (2020-08-25) Третья газета не смогла напечататься в "Белорусском доме печати" (рас.). Эўрапейскае радыё для Беларусі. Праверана 2020-08-26 г. Архіўная копія ад 2020-08-26 г.
  6. ^ ЕЎРАРАДЫЁ. (2020-08-25) "Беларускі дом друку" адмовіўся друкаваць і нумар "Свободных новостей" (бел.). Эўрапейскае радыё для Беларусі. Праверана 2020-08-26 г. Архіўная копія ад 2020-08-26 г.
  7. ^ ЕВРОРАДИО. (2020-08-25) "Белорусский дом печати" отказался печатать и номер "Свободных новостей" (рас.). Эўрапейскае радыё для Беларусі. Праверана 2020-08-26 г. Архіўная копія ад 2020-08-26 г.
  8. ^ а б в «Наехали на очень высоком уровне»: московская типография сорвала выход свежего номера «Народной Воли» (рас.). Наша Ніва (2021-04-02). Праверана 2021-04-04 г. Архіўная копія ад 2021-04-04 г.
  9. ^ Силовики изымают тираж «Народной воли» в редакции
  10. ^ «Сколько можно?» Как выживают негосударственные газеты
  11. ^ Печатную версию «Брестской газеты» постигла участь «Народной воли», «БелГазеты», «Свободных новостей Плюс» (рас.) mediaiq.by. Брестская газета (2021-01-19). Праверана 2021-01-19 г. Архіўная копія ад 2021-01-19 г.
  12. ^ «Все типографии отказались печатать». «Брестская газета» приостанавливает выпуск бумажной версии (рас.). TUT.BY (2021-01-19). Праверана 2021-01-19 г. Архіўная копія ад 2021-01-19 г.
  13. ^ Журналістку Глафіру Жук адлічылі з факультэту журналістыкі БДУ (бел.). Беларускі партызан (2021-06-29). Праверана 2021-06-30 г. Архіўная копія ад 2021-06-30 г.
  14. ^ Задержали в салоне красоты, всю камеру отправили в карцер. Журналистка Глафира Жук рассказала о 30 сутках на Окрестина (рас.). Наша Ніва (2021-06-28). Праверана 2021-06-30 г. Архіўная копія ад 2021-06-28 г.
  15. ^ Без вины виноватые. «Белпочта» отсудила у «Народной воли» 100 тысяч рублей (рас.). ej.by. Праверана 2021-10-28 г. Архіўная копія ад 2021-10-28 г.
  16. ^ Беларускія вэтэраны пікетавалі рэдакцыю газэты «Народная воля» ў абарону гістарычнай праўды аб партызанскім руху // Беларускае тэлеграфнае агенцтва, 6 красавіка 2010 г. Праверана 1 жніўня 2013 г.
  17. ^ Ільля Копыл. Нябышына. Вайна. — Менск: Віктар Хурсік, 2009. — 128 с. — 100 ас. — ISBN 978-985-6888-22-2
  18. ^ Ільля Копыл. Нябышына. Вайна (частка 6) // Народная воля : газэта. — 15 сакавіка 2010. — № 40-41 (3170-3171). — С. 5-6. — ISSN 2071-9647.

Вонкавыя спасылкі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Газэта Гэта — накід артыкула пра пэрыядычныя выданьні. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго.
Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Народная_Воля&oldid=2450902»