Касьцёл Сьвятых Анёлаў-Ахоўнікаў (Канічы)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Помнік сакральнай архітэктуры
Касьцёл Сьвятых Анёлаў-Ахоўнікаў
Касьцёл Сьвятых Анёлаў-Ахоўнікаў
Касьцёл Сьвятых Анёлаў-Ахоўнікаў
Краіна Беларусь
Вёска Канічы
Каардынаты 53°17′01.10″ пн. ш. 32°09′50.80″ у. д. / 53.283639° пн. ш. 32.1641111° у. д. / 53.283639; 32.1641111Каардынаты: 53°17′01.10″ пн. ш. 32°09′50.80″ у. д. / 53.283639° пн. ш. 32.1641111° у. д. / 53.283639; 32.1641111
Канфэсія каталіцтва
Эпархія Менска-Магілёўская архідыяцэзія 
Архітэктурны стыль нэараманскі стыль
Першае згадваньне 1825
Дата заснаваньня 1825
Касьцёл Сьвятых Анёлаў-Ахоўнікаў на мапе Беларусі
Касьцёл Сьвятых Анёлаў-Ахоўнікаў
Касьцёл Сьвятых Анёлаў-Ахоўнікаў
Касьцёл Сьвятых Анёлаў-Ахоўнікаў
Касьцёл Сьвятых Анёлаў-Ахоўнікаў на Вікісховішчы

Касьцёл Сьвятых Анёлаў-Ахоўнікаў — помнік архітэктуры пачатку XX ст. у Канічах. Знаходзіцца ў цэнтры гістарычнага мястэчка. Твор архітэктуры нэараманскага стылю, часткова зруйнаваны савецкімі ўладамі.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Упершыню каталіцкая парафія ў Канічах упамінаецца ў першай трэці XIX ст., калі ўладальніца мястэчка Кардула Цеханавецкая заснавала капліцу, якая служыла пахавальняй гэтага роду. Будаваньне мураванага касьцёла распачалося ў 1900 годзе над капліцай-пахавальняй Цеханавецкіх. У 1910 годзе адбылася кансэкрацыя новага касьцёла.

У Другую сусьветную вайну ў купал касьцёла трапіў знарад. Па вайне савецкія ўлады спрабавалі разарваць муры касьцёла трактарамі на будаўнічыя матэрыялы, але намеры зьдзейсьніліся толькі часткова — абваліліся толькі дзьве калёны ля ўваходу.

Архітэктура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Помнік архітэктуры нэараманскага стылю. Гэта 2-вежавы прастакутны ў пляне будынак з вылучанай апсыднай часткай, звонку прастакутнай, знутры паўкруглай, завершанай трыкутным франтонам, падзяляюцца пілястрамі. Неатынкаваныя, апрацаваныя пілястрамі фасады завяршаюцца разьвітым антаблемэнтам. Галоўны фасад трохчасткавы, падзяляецца паўкруглымі люкарнамі, аркавымі аконнымі праёмамі і антаблемэнтам. З бакоў фасаду ўзвышаюцца 4-гранныя вежы, завяршэньне якіх не захавалася.

Усярэдзіне заля перакрывалася цыліндрычным скляпеньнем, паўкруглая алтарная частка, накрытая 2-схільным дахам — паўсфэрычнай конхай. Атынкаваныя сьцены падзяляюцца пілястрамі і апярэзваюцца прафіляваным карнізам з сухарыкамі. Пад апсыдай захавалася скляпеністая крыпта[1].

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі. — Менск, 2008. С. 171.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. Кулагін; фатограф А. Дыбоўскі. — 2-е выд. — Менск: БелЭн, 2008. — 488 с.: іл. ISBN 978-985-11-0395-5.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]