Касьцёл Сьвятога Лаўрына (Ушачы)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Помнік сакральнай архітэктуры
Касьцёл Сьвятога Лаўрына
Касьцёл Сьвятога Лаўрына
Касьцёл Сьвятога Лаўрына
Краіна Беларусь
Мястэчка Ушачы
Каардынаты 55°10′39″ пн. ш. 28°36′44″ у. д. / 55.1775° пн. ш. 28.61222° у. д. / 55.1775; 28.61222Каардынаты: 55°10′39″ пн. ш. 28°36′44″ у. д. / 55.1775° пн. ш. 28.61222° у. д. / 55.1775; 28.61222
Канфэсія каталіцтва
Эпархія Віцебская дыяцэзія 
Архітэктурны стыль нэаготыка
Статус Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь
Касьцёл Сьвятога Лаўрына на мапе Беларусі
Касьцёл Сьвятога Лаўрына
Касьцёл Сьвятога Лаўрына
Касьцёл Сьвятога Лаўрына
Касьцёл Сьвятога Лаўрына на Вікісховішчы

Касьцёл Сьвятога Лаўрына — помнік архітэктуры пачатку XX ст. ва Ушачах. Знаходзіцца ў паўднёвай частцы мястэчка пад адрасам вуліца Петруся Броўкі, 13. Дзейнічае. Твор архітэктуры нэаготыкі.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Касьцёл, 1913 г.
Касьцёл, 1920-я гг.

У 1908 годзе жыхары Ўшачаў пачалі будаваньне новага мураванага касьцёла замест адабранага расейскімі ўладамі пад царкву Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы) касьцёла Сьвятога Гераніма пры кляштары дамініканаў. Будаваньне скончылася ў 1913 годзе.

У 1932 годзе савецкія ўлады зачынілі касьцёл, які яны неўзабаве часткова зруйнавалі. У 1990-я гады будынак вярнулі каталікам, якія яго аднавілі ў 2001—2004 гадох (без адбудовы вежаў).

Архітэктура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Помнік архітэктуры нэараманскага стылю. Гэта прастакутны ў пляне аб’ём пад 2-схільным дахам. Шчыт фасаду і дах над алтарнай часткай завяршаюцца гранёнымі фіяламі. 3-часткавы падзел галоўнага фасаду адзначаецца трыма ўваходнымі стральчатымі парталамі, завершанымі сьпічастымі вімпэргамі. Раней з бакоў узвышаліся дзьве вежы з шатровымі завяршэньнямі. Сьцены будынка праразаюцца стральчатымі аконнымі праёмамі і падзяляюцца ступенчатымі контрфорсамі[1].

У касьцёле захоўваўся маляваны на палатне абраз «Найсьвяцейшая Панна Марыя» ў срэбнай рызе.

Галерэя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі. — Менск, 2008. С. 302.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Кулагін А. Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. Кулагін; фатограф А. Дыбоўскі. — 2-е выд. — Менск: БелЭн, 2008. — 488 с.: іл. ISBN 978-985-11-0395-5.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]