Гімн Швэцыі
«Du gamla, Du fria» (Ты старажытны, Ты вольны) — нацыянальны гімн Швэцыі. Напісаны дасьледнікам вуснай народнай творчасьці Рыхардам Дыбэкам (Richard Dybeck) у 1844 годзе на старажытную швэдзкую мэлёдыю. У першапачатковым варыянце замест «Du gamla, Du fria» было «Du gamla, Du friska» («Ты старажытны, Ты здаровы»). Упершыню тэкст быў апублікаваны ў наступным годзе ў складанцы «Абраныя швэдзкія народныя песьні».
У адрозьненьне ад шматлікіх іншых гімнаў, «Du gamla, Du fria» стала гімнам ня ў выніку нейкага палітычнага рашэньня, а як бы паступова ўкаранілася ў сьвядомасьць швэдаў як нацыянальны гімн. Лічыцца, што не апошнюю ролю ў гэтым згуляў эпізод на адной з імпрэзаў з нагоды Дня швэдзкага сьцягу, калі кароль Оскар II падняўся са свайго месца падчас выкананьня аркестрам гэтай мэлёдыі.
Апошнія два куплеты выконваюцца рэдка. Магчыма, праз тое, што яны залішне патрыятычныя, але, хутчэй за ўсё, проста таму што яны робяць выкананьне занадта доўгім.
Тэкст
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]| Швэдзкі тэкст | Беларускі пераклад ' | |
|---|---|---|
|
Du gamla, Du fria, Du fjällhöga nord, Du tysta, Du glädjerika sköna! Jag hälsar Dig, vänaste land uppå jord, Din sol, Din himmel, Dina ängder gröna, Din sol, Din himmel, Dina ängder gröna. Du tronar på minnen från fornstora dar, Då ärat Ditt namn flög över jorden. Jag vet att Du är och Du blir vad du var. Ja, jag vill leva jag vill dö i Norden, Ja, jag vill leva jag vill dö i Norden. Jag städs vill dig tjäna mitt älskade land, Din trohet till döden vill jag svära, Din rätt, skall jag värna, med håg och med hand, Din fana, högt den bragderika bära, Din fana, högt den bragderika bära. Med Gud skall jag kämpa, för hem och för härd, För Sverige, den kära fosterjorden. Jag byter Dig ej, mot allt i en värld, Nej, jag vill leva jag vill dö i Norden, Nej, jag vill leva jag vill dö i Norden. |
Вольныя, старажытныя поўначы горы
Спакоем сваім вабяць да сабе. Я слаўлю тваё неба, сонца, азёры, О, поўнач, месца лепш няма нідзе! О, поўнач, месца лепш няма нідзе! Я ведаю пра даўнія тыя часы, Калі ты вялікай стала дзяржавай — Услаўленай стала ты і ёю будзеш заўсёды, Так, на поўначы я жыць і памерці жадаю. Так, на поўначы я жыць і памерці жадаю. Служыць табе, радзіма, — воля мая, І верыць у мяне ты можаш цьвёрда. Розумам і мячом абараню я цябе, Несьці твой сьцяг буду ганарліва. Несьці твой сьцяг буду ганарліва. Я буду ваяваць за нашу агульную радзіму — За Швэцыю, Бог дапаможа, я ведаю. Патрэбна мне толькі ты, не патрабуюся ў іншым — Не, на поўначы я жыць і памерці жадаю. Не, на поўначы я жыць і памерці жадаю. |