Г

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Літара кірыліцы Г
Гг
Выява
Вялікая й маленькая літары «Г» (Гг) і курсіўная маленькая літара «г»
А  Ә  Б  В  Г  Ґ  Д  Ђ  Ѓ
  У лацінцыH · h
Зьвесткі
  Гук[ɣ], [ɡ], [k], [v], [ɦ]
  Назва ў Юнікодзеcyrillic capital letter ghe
cyrillic small letter ghe
  ЮнікодГ: U+0413
г: U+0433
  HTMLГ‎: &#1043, &#x413
г‎: &#1075, &#x433
  UTF-16Г‎: 0x413
г‎: 0x433
  URL-кодГ: %D0%93
г: %D0%B3
Каб пабачыць усе сымбалі, глядзіце: Друкарскія сымбаліЛацінскія літарыКірылічныя літары
Літара г: просты шрыфт, баўгарыца, беларускі курсіў, сэрбскі курсіў
Літара г: просты шрыфт, баўгарыца, беларускі курсіў, сэрбскі курсіў

Г, г (гэ, таксама ґэ; курсіў: Г г ) — чацьвертая літара беларускага альфабэту. Паходзіць з кірылічнай Г («глаголь»), утворанай відазьмяненьнем грэцкай літары Γ, γ («гама»). У старабеларускім пісьме абазначала гукі [г] і [г’] і інш. Мела таксама лікавае значэньне «тры». У сучаснай беларускай мове абазначае й «беларускія» заднеязычныя [г] і [г’] («[г]алава», «пра[г]ін»), і выбуховыя [ґ] і [ґ’] («[ґ]узік», «[Ґ]ібраальтар») гукі.

Яны рэалізуюцца па-рознаму ў залежнасьці ад якасьці суседніх гукаў альбо пазыцыі ў слове (канцавой ці неканцавой).

Лічбавае значэньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах Г мае значэньне лічбы — 3.