В

	Літара кірыліцы В
	Ввᲀ
	Выявы ;
	◄ Я А Ә Б В Г Ґ Д Ђ ►
Беларускі альфабэт:
	◄ Ю Я А Б В Г Ґ Д Дж ►
У лацінцы	V · v
Зьвесткі
Тып	асноўная кірыліца, альфабэтны;
Гук	[v] · [f] · [u̯] · [β] · [ʋ] · [w]
Назва ў Юнікодзе	cyrillic capital letter ve; cyrillic small letter ve; cyrillic small letter rounded ve
Юнікод	В: U+0412; в: U+0432; ᲀ: U+1C80
HTML	В: В; в: в; ᲀ: ᲀ
UTF-16	В: 0x0412; в: 0x0432; ᲀ: 0x1C80
URL-код	В: %D0%92; в: %D0%B2; ᲀ: %E1%B2%80
	усе сымбалі · лацінка · кірыліца · грэцкія · дыякрытыкі · валюты · дапамога

В, в (вэ; курсіў: В в) — трэцяя літара ўсіх альфабэтаў на кірылічнай аснове. Паходзіць з кірыліцкай В («вѣдѣ»). Славянскае й грэцкае В вымаўляюцца па-рознаму. У сучаснай беларускай мове абазначае звонкія губна-зубныя гукі («в») і («в’»), а таксама на канцы словаў пераходзіць ва «ў» («траўка», «любоў»). Ужываецца ў пісьмовых скаротах — ВНУ. Пры клясіфікацыі мае значэньне «трэці» (група «в»).

Характарыстыка

В / в, кап.: в лац.: V / v · бел. араб.: وْ
Назва	па-беларуску: вэ
Пазыцыя	3 (у беларускім альфабэце)
Гук	зычны^[1]
МФА	[v]^[2]
Прыклад	Вікіпэдыя

Лічбавае значэньне

У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах В мае значэньне лічбы — 2. Сёньня пры клясыфікацыі мае значэньне «трэці» (група «в»), пры лічбавай нумарацыі — дадатковае значэньне для разьмежаваньня прадметаў пад адным нумарам (шыфр № 2 в).

Крыніцы

^ Б. Тарашкевіч. Беларуская граматыка для школ. Вільня: Беларуская друкарня ім. Фр. Скарыны, 1929. — Выданне пятае, пераробленае і пашыранае. — Мн.: «Народная асвета», 1991 [факсімільн.].
^ Канвэртар МФА. // В. Baltoslav.eu. Праверана 10 сьнежня 2023 г.

Гэта — накід артыкула. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго.

[1] Б. Тарашкевіч. Беларуская граматыка для школ. Вільня: Беларуская друкарня ім. Фр. Скарыны, 1929. — Выданне пятае, пераробленае і пашыранае. — Мн.: «Народная асвета», 1991 [факсімільн.].

[2] Канвэртар МФА. // В. Baltoslav.eu. Праверана 10 сьнежня 2023 г.

[1]

[2]