Яцэк Курань

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Яцэк Курань
1989 — 2001
12 верасьня 1989 — 12 сьнежня 1990
Наступнік Міхал Боні[d]
11 ліпеня 1992 — 26 кастрычніка 1993
Папярэднік Ежы Крапіўніцкі[d]
Наступнік Лешэк Мілер[d]
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся: 3 сакавіка 1934(1934-03-03)[1][2][3][…]
Памёр: 17 чэрвеня 2004(2004-06-17)[1][3][4] (70 гадоў)
Партыя:
Сужэнец: Гражына Курань[d] і Данута Курань[d]
Дзеці: Мацей Курань[d]
Адукацыя:
Узнагароды:

Яцэк Ян Курань па-польску: Jacek Jan Kuroń (3 сакавіка 1934 Львоў — 17 чэрвеня 2004, Варшава) — польскі палітык, адзін зь лідэраў апазыцыі ў часы ПНР, гісторык, дзяяч так званага чырвонага харцэрства, двойчы прызначаўся міністрам працы і сацыяльнай палітыкі, у 1989—2001 гг пасол Сэйму X, I, II i III скліканьня. Кавалер Ордэну Белага арла.

Жыцьцяпіс[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Першыя тры гады турэмнага зьняволеньня Яцэк Курань атрымаў ад камуністычных удладаў яшчэ ў 1964 годзе, калі напісаў адкрыты ліст з крытыкай кіраўніцтва ПАРП. Агулам, ён правёў у турмах ПНР амаль 10 гадоў.

У сярэдзіне 1970-х Курань стварыў грамадзкі Камітэт дапамогі працоўным — легендарную арганізацыю, якая дапамагала ахвярам рэжыму.

У 1980-я гады Яцэк Курань стаў адным зь лідэраў «Салідарнасьці».

Браў удзел у паседжаньнях «Круглага стала», а пасьля перамогі дэмакратыі ў Польшчы двойчы быў міністрам працы і сацыяльнай палітыкі, а таксама старшынём камісіі ў справах нацыянальных меншасьцяў. Станоўча ставіўся да беларусаў у Польшчы[6].

У 1990-я гады Яцэк Курань стварыў грамадзкую арганізацыю SOS, якая дагэтуль дапамагае людзям, што не змаглі прыстасавацца ў новых умовах — пасьля пераменаў.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]