Шчорсы
Шчорсы | |
Палац Храптовічаў. «Tygodnik Ilustrowany», 1878 | |
Вобласьць: | Гарадзенская |
Раён: | Наваградзкі |
Сельсавет: | Шчорсаўскі |
Вышыня: | 137 м н. у. м. |
Насельніцтва: | 577 (2008) |
Тэлефонны код: | +375 1597 |
Паштовы індэкс: | 231428 |
Геаграфічныя каардынаты: | 53°38′ пн. ш. 26°11′ у. д. / 53.633° пн. ш. 26.183° у. д.Каардынаты: 53°38′ пн. ш. 26°11′ у. д. / 53.633° пн. ш. 26.183° у. д. |
Шчорсы на мапе Беларусі Шчорсы | |
Галерэя здымкаў у Wikimedia Commons |
Шчо́рсы[1] — вёска ў Беларусі, на рацэ Нёман. Цэнтар сельсавету Наваградзкага раёну Гарадзенскай вобласьці. Насельніцтва 577 чал. (2008). Знаходзіцца за 24 км на паўночны ўсход ад Наваградку.
Шчорсы — адна з колішніх рэзыдэнцыяў магнацкага роду Храптовічаў.
Этымалёгія назвы
На думку беларускага географа В. Жучкевіча тапонім «Шчорсы» ўтварыўся ад прозьвішча Шчорс[2].
Гісторыя
Паводле паданьня, у XIV ст. (магчыма, з 1386) у Шчорсах існавала праваслаўная царква, якая па складаньні Берасьцейскай уніі (1596) зрабілася грэка-каталіцкай. Старажынасьць бажніцы пацьвярджае царкоўны дакумэнт, датаваны 1627[3].
Згодна з адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформай (1565—1566) мясьціна увайшла ў склад Наваградзкага павету Наваградзкага ваяводзтва. У 1758 старая драўляная царква згарэла, на яе месцы ў 1776 коштам канцлера вялікага Яўхіма Храптовіча ўзьвялі новую мураваную. У гэты ж час Я. Храптовіч збудаваў тут палацавы комплекс з паркам і сажалкамі. Пры палацы мелася багатая бібліятэка.
У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793) Шчорсы апынуліся ў складзе Расейскай імпэрыі, у Наваградзкім павеце. У пач. XIX ст. тут адкрылася грэка-каталіцкая парафіяльная школа. Па скаваньні уніі (1839) расейскія ўлады ліквідавалі гэтую адукацыйную ўстанову, новая школа зьявілася ў Шчорсах толькі каля 1866. У 2-й палове XIX ст. у вёсцы было 156 двароў, дзейнічалі шпіталь і школа.
У Першую сусьветную вайну палац Храптовічаў пацярпеў ад ваенных дзеяньняў, мясцовую бібліятэку вывезьлі і перадалі пазьней Кіеўскаму ўнівэрсытэту. Згодна з Рыскай мірнай дамовай (1921) Шчорсы апынуліся ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі.
У 1939 Шчорсы ўвайшлі ў БССР, дзе 12 кастрычніка 1940 зрабіліся цэнтрам сельсавету.
Насельніцтва
- 2008 — 577 чал., 286 двароў.
Турыстычная інфармацыя
Выдатныя мясьціны
- Бібліятэка Храптовічаў (XVIII ст.)
- Сядзіба Храптовічаў (XVIII—XIX стст., палац не захаваўся)
- Фальварак Мураванка (2-я пал. XIX ст.)
- Царква Сьвятога Дзьмітрыя Салунскага (1770—1776, колішняя грэка-каталіцкая)
Страчаная спадчына
Шчорсаўскі палац Храптовічаў (1770—1776) пацярпеў у Першую і Другую сусьветныя войны, па чым яго зруйнавалі савецкія ўлады. Цяпер ад палаца засталіся толькі падмуркі.
Вядомыя асобы
У розны час у Шчорсах спыняліся Адам Міцкевіч, Уладзіслаў Сыракомля, Ян Чачот і іншыя.
Крыніцы
- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9. (pdf)
- ^ Краткий топонимический словарь Белоруссии / В.А. Жучкевич. — Мн.: Изд-во БГУ, 1974. — 448 с. С. 414.
- ^ Szczorsy // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XI: Sochaczew — Szlubowska Wola. — Warszawa, 1890. S. 860.
Літаратура
- Szczorsy // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XI: Sochaczew — Szlubowska Wola. — Warszawa, 1890. S. 859—861.
Вонкавыя спасылкі
Шчорсы — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў