Перайсьці да зьместу

Шаламы (Магілёўская вобласьць)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Шаламы
трансьліт. Šalamy
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Магілёўская
Раён: Прапойскі
Сельсавет: Васькавіцкі
Насельніцтва: 107 чал. (2011)[1]
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 2246
Паштовы індэкс: 213260
СААТА: 7250808096
Нумарны знак: 6
Геаграфічныя каардынаты: 53°27′2″ пн. ш. 30°53′3″ у. д. / 53.45056° пн. ш. 30.88417° у. д. / 53.45056; 30.88417Каардынаты: 53°27′2″ пн. ш. 30°53′3″ у. д. / 53.45056° пн. ш. 30.88417° у. д. / 53.45056; 30.88417
Шаламы на мапе Беларусі ±
Шаламы
Шаламы
Шаламы
Шаламы
Шаламы
Шаламы

Шаламы́[2] (таксама — Шыламы́ Пе́ршыя[2], Шыламы́ Стары́я[2]) — вёска ў Прапойскім раёне Магілёўскай вобласьці. Уваходзіць у склад Васькавіцкага сельсавету.

Назва вёскі паходзіць ад назвы рэльефу мясцовасьці (узгоркі, бугрыста). Сама вёска разьмешчана на ўзгорку ў чашападобнай упадзіне. Іншае тлумачэньне паходжаньня назвы зьвязваюць са словам «шум»[3].

У 1675 годзе ў сяле Шаламы налічвалася 3 дымы, у 1681 млын на рацэ Пішчані. У 1932 быў створаны калгас «Барэц». У 1939 усе хутаране сьсяліліся каля былога панскага фальварку й утварылі вёску (брыгаду) Шаламы-2, ці Шаламы Новыя. У выніку ўзбуйненьня да в. Шаламы-1 былі далучаны Шаламы-2, Урэчча 1, Урэчча-2 з цэнтральнай сядзібай у вёсцы Шаламы-1[3].

  • XX стагодзьдзе: 1926 год — 933 чалавекі[4]; 1999 год — 176 чалавек
  • XXI стагодзьдзе: 2010 год — 100 чалавек; 2011 год — 107 чалавек[1]

У вёсцы працуюць дом сацыяльных паслугаў і крама[1].

  1. ^ а б в КОЛИЧЕСТВО НАСЕЛЕНИЯ СЛАВГОРОДСКОГО РАЙОНА (рас.)
  2. ^ а б в Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Магілёўская вобласць: нарматыўны даведнік / І. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. Лемцюговай. — Менск: Тэхналогія, 2007. — 406 с. ISBN 978-985-458-159-0. (djvu). С. 280—281
  3. ^ а б Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Слаўгарадскага р-на / Рэдкал.: Г. К. Кісялёў (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БЕЛТА, 1999. — С. 585.
  4. ^ Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Слаўгарадскага р-на / Рэдкал.: Г. К. Кісялёў (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БЕЛТА, 1999. — С. 583.