Царква Сьвятога Мікалая (Засімавічы)

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Царква Сьвятога Мікалая.

Славутасьць
Царква Сьвятога Мікалая

Краіна	Беларусь
вёска	Засімавічы
Каардынаты	52°33′37.6″ пн. ш. 24°21′50.2″ у. д. / 52.560444° пн. ш. 24.363944° у. д. / 52.560444; 24.363944Каардынаты: 52°33′37.6″ пн. ш. 24°21′50.2″ у. д. / 52.560444° пн. ш. 24.363944° у. д. / 52.560444; 24.363944
Канфэсія	праваслаўе
Эпархія	Берасьцейская
Архітэктурны стыль	клясыцызм
Дата заснаваньня	1811
Апошні плябан	ярэй Міхаіл Данілаў^[1]
Статус	ахоўваецца дзяржавай
Стан	дзейная
Царква Сьвятога Мікалая на мапе Беларусі Царква Сьвятога Мікалая
Царква Сьвятога Мікалая на Вікісховішчы

Царква́ сьвято́га Мікала́я — праваслаўны храм у Засімавічах Пружанскага раёну, збудаваны ў 1811 року. Помнік архітэктуры клясыцызму.

Мінуўшчына

Пабудаваная ў 1811 року на сродкі мясцовага памешчыка Ельца з цэглы і бутавага камяня. Ля царквы знаходзілася драўляная званіца.

У 1889—1893 гг. настаяцелем царквы быў Яўстафі Каліскі — рэдактар «Литовских епархиальных ведомостей» і настаяцель Катэдральнага сабору ў Коўне^[2].

У Першую сусьветную вайну пашкоджаная пажарам, у 1916 адноўленая.

У 1924 року царква стала прыпісным прыходам пружанскага Сьвята-Аляксандра-Неўскага сабору. У 1925 праведзены капітальны рамонт царквы і званіцы, пастаўленая агароджа.

Пасьля прыходу Саветаў у траўні 1940 року разрабаваная, у траўні 1962 зачыненая і прыстасаваная пад склад хімічных угнаеньняў.

Пасьля развалу Саюзу дырэктар раённага Дому культуры Васіль Курачынскі, ураджэнец в. Шубічы Засімавіцкага прыходу, выступіў з ініцыятывай аднаўленьня царквы. Матэрыялы для перабудовы царквы былі набытыя старавольскім і шанёўскім калгасамі, крыжы для купалоў вырабілі на Пружанскім масласырзаводзе. Царскія вароты стварыў пружанскі мастак Рыгор Печнікаў. На ахвяраваньні прыхаджанаў было набытае ўнутранае начыньне, частка яго была перададзеная з пружанскага сабору. 24 лістапада 1994 храм быў асьвечаны, праведзеная першая літургія.

Да цяперашняга часу сьцены пад узьдзеяньнем аміячнай салетры выдзяляюць сырасьць і цьвіль.

Архітэктура

Царква — помнік архітэктуры клясыцызму.

Памеры царквы 17 х 8,4 м. Асноўны аб’ём прастакутны ў пляне, невялікім уступам пераходзіць у трохгранную апсыду. Дах двухскатны гонтавы з вальмамі над апсыдай. Галоўны фасад завершаны трыкутным франтонам з вэртыкальнай шалёўкай.

Сьцены па версе аперазаныя прафіляваным карнізам. Да апсыды з паўднёвага боку прымыкае ромбападобная рызьніца.

У зальнай частцы царквы прастакутныя ваконныя праёмы, у апсыдзе — аркавыя.

Крыніцы і заўвагі

^ Пружанское благочиние (рас.) Официальный сайт Брестской епархии. Праверана 27 ліпеня 2012 г.
^ Священник Виталий Серапинас. Православная Церковь в Литве в межвоенный период (1918-1939 гг.).

Літаратура

А.Н. Кулагин. 1567. Николаевская церковь // Свод памятников истории и культуры Белоруссии. Брестская область / Редкол.: С. В. Марцелев (гл. ред.) и др. — Мн.: БелСЭ, 1990. — 424 с. — 25 000 ас. — ISBN 5-85700-017-3
Ганна Хадаровіч. Пад аховай нябёсаў // Раённыя будні. — 4 студзеня 2012. — № 1 (9447).

Вонкавыя спасылкі

Царква Сьвятога Мікалая (Засімавічы) — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

Царква Сьвятога Мікалая, Radzima.org
Царква Сьвятога Мікалая (рас.) на «Глобусе Беларусі»
Праваслаўе.by (рас.)

[1] Пружанское благочиние (рас.) Официальный сайт Брестской епархии. Праверана 27 ліпеня 2012 г.

[2] Священник Виталий Серапинас. Православная Церковь в Литве в межвоенный период (1918-1939 гг.).

[1]

[2]