Царква Сьвятога Ільлі Прарока (Бешанковічы)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Помнік гісторыі
Царква Сьвятога Ільлі Прарока
Ільлінская царква
Ільлінская царква
Краіна Беларусь
Места Бешанковічы
Каардынаты 55°02′52.23″ пн. ш. 29°27′28.30″ у. д. / 55.0478417° пн. ш. 29.4578611° у. д. / 55.0478417; 29.4578611Каардынаты: 55°02′52.23″ пн. ш. 29°27′28.30″ у. д. / 55.0478417° пн. ш. 29.4578611° у. д. / 55.0478417; 29.4578611
Канфэсія Беларускі экзахат
Эпархія Віцебская і Аршанская япархія[d] 
Архітэктурны стыль псэўдарускі стыль[d]
Аўтар праекту Мікалай Высоцкі[d]
Статус Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь
Царква Сьвятога Ільлі Прарока на мапе Беларусі
Царква Сьвятога Ільлі Прарока
Царква Сьвятога Ільлі Прарока
Царква Сьвятога Ільлі Прарока
Царква Сьвятога Ільлі Прарока на Вікісховішчы

Царква Сьвятога Ільлі Прарока — помнік гісторыі 2-й паловы XIX ст. (мураўёўка) у Бешанковічах. Знаходзіцца ў цэнтры места, на левым беразе ракі Дзьвіны, каля гістарычнага Рынку[a]. Дзейнічае. Твор архітэктуры расейскай эклектыкі. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Мураваную царкву Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы) у Бешанковічах збудавалі ў 1866—1870 гадох на месцы царквы Сьвятога Пасаду.

Архітэктура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Прыклад эклектычнай царкоўнай архітэктуры Расейскай імпэрыі. Гэта цэнтрычны крыжова-купальны храм, узьняты на высокі цокаль. Два пэрпэндыкулярна скрыжаваныя нэфы завяршаюцца магутным 8-гранным сьветлавым барабанам з шатром і купалам-цыбулінай. Аналягічныя меншыя маштабам купалы-цыбуліны маюць квадратныя ў сечыве кутнія вежы-званіцы.

Усярэдзіне крыжовыя скляпеньні перакрыцьця падтрымліваюцца чатырма слупамі. У афармленьні інтэр’еру выкарыстоўваецца алейная трафарэтная размалёўка[1].

Галерэя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Гістарычныя здымкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Сучасныя здымкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Цяперашні афіцыйны адрас — вуліца Ўрыцкага, 2

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Кулагін А. Праваслаўныя храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік. — Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 2007.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Менск: Беларус. энцыкл., 1993. — 620 с.: іл. ISBN 5-85700-078-5.
  • Кулагін А. Праваслаўныя храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік. — Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 2007.— 653 с.: іл. ISBN 978-985-11-0389-4.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь, шыфр  213Г000143