Францішак Ксавэры Сапега

Францішак Ксавэры Сапега
	Францішак Ксавэры Сапега. Ф. Думонт, 1788
	; Герб «Ліс»
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	не пазьней за 1746 або 1747; Кодань, Берасьцейскі павет, Берасьцейскае ваяводзтва, Вялікае Княства Літоўскае, Рэч Паспалітая;
Памёр	30 студзеня 1806 або 10 лютага 1808; Ценкавіцы[d], гміна Цеплаводы[d], Замбкавіцкі павет[d], Ніжнесылескае ваяводзтва, Польшча;
Пахаваны	Базалія[d];
Род	Сапегі
Бацькі	Ігнаці Сапега; Ганна Красіцкая[d]
Дзеці	Мікалай Сапега[d], Павал Сапега[d], Аляксандр Сапега[d], Тэкля з Сапегаў[d], Ганна Агнешка з Сапегаў[d], Барбара з Сапегаў[d] і Януш Аляксандр Сапега[d]

Францішак Ксавэры Сапега (1741 або 1746 — 30 студзеня 1806 або 10 лютага 1808) — дзяржаўны і вайсковы дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Апошні ваявода смаленскі (з 1791) і мерацкі (з 1793). Кавалер Ордэна Сьвятога Станіслава (1791).

Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

З коданскай лініі магнацкага роду Сапегаў гербу «Ліс», сын Ігнація і Ганны з Красіцкіх. Меў братоў Юзэфа і Каятана Міхала.

У 1750-я навучаўся ў Варшаве, па чым распачаў вайсковую кар’еру. У 1763 атрымаў званьне паручніка пяцігорскай харугві, а ў 1768 — яе палкоўніка.

Дзякуючы пратэкцыі Казімера Нестара Сапегі атрымаў пасаду ваяводы смаленскага. Непрыхільна паставіўся да Канстытуцыі 3 траўня.

Упершыню ажаніўся з Тэрэзай Суфчынскай (шлюб у 1768, роспуст да 1796), зь якой меў сыноў Януша Аляксандра, Мікалая, Паўла і Аляксандра, а таксама дачок Тэклю, Ганну Агнешку і Барбару. Другі раз пабраўся шлюбам з Касыльдай Залескай (у 1796). Пахавалі Ф. К. Сапегу ў Базаліі^[6].

Крыніца[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

^ ^а ^б ^в ^г ^д ^е Гісторыя Сапегаў : жыццяпісы, маёнткі, фундацыі (белар.) — Мінск: Віктар Хурсік, 2017. — С. 102. — 586 с. — ISBN 978-985-7025-75-6
^ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego : spisy. T. 4, Ziemia smolenśka i województwo smolenśkie XIV-XVIII wiek / пад рэд. А. Рахуба — Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2003. — С. 220. — 412 с. — ISBN 83-7181-279-5
^ ^а ^б ^в ^г ^д Гісторыя Сапегаў : жыццяпісы, маёнткі, фундацыі (белар.) — Мінск: Віктар Хурсік, 2017. — С. 104. — 586 с. — ISBN 978-985-7025-75-6
^ Гісторыя Сапегаў : жыццяпісы, маёнткі, фундацыі (белар.) — Мінск: Віктар Хурсік, 2017. — С. 105. — 586 с. — ISBN 978-985-7025-75-6
^ Гісторыя Сапегаў : жыццяпісы, маёнткі, фундацыі (белар.) — Мінск: Віктар Хурсік, 2017. — С. 103. — 586 с. — ISBN 978-985-7025-75-6
^ Sapieha E., Saeed-Kałamajska M. Dom Sapieżyński. cz. 2. — Warszawa: Wydawn. Nauk. PWN, 2008. S. 223.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0

[_f8b2d9323366a1df-1] а ^б ^в ^г ^д ^е Гісторыя Сапегаў : жыццяпісы, маёнткі, фундацыі (белар.) — Мінск: Віктар Хурсік, 2017. — С. 102. — 586 с. — ISBN 978-985-7025-75-6

[_66efac12523fb889-2] Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego : spisy. T. 4, Ziemia smolenśka i województwo smolenśkie XIV-XVIII wiek / пад рэд. А. Рахуба — Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2003. — С. 220. — 412 с. — ISBN 83-7181-279-5

[_71832aa1d35d0971-3] а ^б ^в ^г ^д Гісторыя Сапегаў : жыццяпісы, маёнткі, фундацыі (белар.) — Мінск: Віктар Хурсік, 2017. — С. 104. — 586 с. — ISBN 978-985-7025-75-6

[_47f9260f2fdb152a-4] Гісторыя Сапегаў : жыццяпісы, маёнткі, фундацыі (белар.) — Мінск: Віктар Хурсік, 2017. — С. 105. — 586 с. — ISBN 978-985-7025-75-6

[_9dfdf2b945531dc8-5] Гісторыя Сапегаў : жыццяпісы, маёнткі, фундацыі (белар.) — Мінск: Віктар Хурсік, 2017. — С. 103. — 586 с. — ISBN 978-985-7025-75-6

[6] Sapieha E., Saeed-Kałamajska M. Dom Sapieżyński. cz. 2. — Warszawa: Wydawn. Nauk. PWN, 2008. S. 223.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]