Таропец
| ' | |||
| |||
| |||
| Дата заснаваньня: | 1074 | ||
| Краіна: | Расея | ||
| Насельніцтва: | 12 048 чал. | ||
| Тэлефонны код: | 48268 | ||
| Паштовы індэкс: | 172840 | ||
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |||
| http://www.toropecadm.ru/ | |||
.png)
Таро́пец (па-расейску: Торопец) — месца ў Расеі, адміністрацыйны цэнтар Таропецкага раёну Цьвярской вобласьці. Насельніцтва — 12 048 чалавек (2018).
Месца разьмешчанае на захадзе Валдайскага ўзвышша, за 263 км на захад ад месца Цьвер, на рацэ Таропе, якая працякае ў межах гораду праз возера Саламянае і Залікоўскае. Чыгуначная станцыя на лініі Балагое — Вялікія Лукі. На поўдзень ад месца праходзіць аўтамабільная дарога М9 (E22) «Балтыя», а таксама чыгунка Масква — Рыга.
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Упершыню месца згадваецца ў летапісах пад 1168 рокам як цэнтар самастойнага Тарапецкага княства. Да XII стагодзьдзя, магчыма, адносяцца старажытныя валы, якія захаваліся ў цэнтры месца, насыпаныя, па ўсёй верагоднасьці, першым тарапецкім князем Мсьціславам Расьціславічам — сынам смаленскага князя Расьціслава. Дзякуючы намаганьням вялікага князя Альгерда ў 1362 годзе Таропец уваходзіць у склад Вялікага Княства Літоўскага.
9 жніўня 1500 году ў ходзе літоўска-маскоўскай вайны 1500—1503 гадоў войскі маскоўскага палкаводца Андрэя Чалядніна захапілі Таропец. Па ўмовах замірэньня, якое было падпісанае ў сакавіку 1503 году, Таропец і шэраг памежных гарадоў адыйшлі да Масквы. У 1580 годзе ў ходзе Інфлянцкай вайны Таропец спрабаваў вярнуць кароль і вялікі князь літоўскі Стэфан Баторы, аднак не дасягнуў посьпеху, месца засталося за маскавітамі.
У пачатку XVII стагодзьдзя войскі Рэчы Паспалітай вярнулі Таропец у склад Вялікага Княства Літоўскага, аднак у 1609 годзе горад ізноў захапілі маскоўскія войскі. У 1617 годзе горад захопліваўся ўкраінскімі казакамі.
У 1897 годзе ў Таропцы пражывала 7556 жыхароў (90% былі праваслаўнымі і 8% габрэяў, астатнія — каталікі, лютэране і стараверы). Паводле саслоўнага складу насельніцтва месца разьмяркоўвалася наступным чынам: 64,1% складалі мяшчане і цэхавыя, 21,9% прыходзіўся на сялянаў і 14% — былі аднесеныя да іншых саслоўяў. Мелася 18 цэркваў і 1527 жылых будынкаў, 28 заводаў і фабрык. Пасьля будаўніцтва ў 1905—1907 гадах Тарапецкага ўчастку чыгункі Балагое — Полацак Таропец стаў цэнтрам гандлю лесаматэрыяламі.
У час нямецка-савецкай вайны горад вызвалены ад захопнікаў 21 студзеня 1941 г. у выніку сумесных дзеяньняў войскаў 4-й ударнай арміі Паўночна-Заходняга фронту і партызан у ходзе Тарапецка-Холмскай апэрацыі.
Эканоміка[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У месцы працуюць мэблева-дрэваапрацоўчы камбінат, швейная і абутковая фабрыкі, ліцейна-мэханічны завод. Харчовая прамысловасьць прадстаўленая мясакамбінатам, масласыраробчым заводам (апошнія не працуюць). Працуе прадпрыемства па выпуску аднаразовага посуду і тавараў з поліэтылену. Працуе леспрамгас.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Таропец — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
