Мурзы (Віцебская вобласьць)
Выгляд
Мурзы | |
трансьліт. Murzy | |
Краіна: | Беларусь |
Вобласьць: | Віцебская |
Раён: | Глыбоцкі |
Сельсавет: | Удзелаўскі |
Насельніцтва: | 3 чал. (2010) |
Часавы пас: | UTC+3 |
Тэлефонны код: | +375 2156 |
Паштовы індэкс: | 211823 |
СААТА: | 2215882101 |
Нумарны знак: | 2 |
Геаграфічныя каардынаты: | 55°10′52″ пн. ш. 27°25′45″ у. д. / 55.18111° пн. ш. 27.42917° у. д.Каардынаты: 55°10′52″ пн. ш. 27°25′45″ у. д. / 55.18111° пн. ш. 27.42917° у. д. |
± Мурзы |
Мурзы́[1] — вёска ў Глыбоцкім раёне Віцебскай вобласьці. Мурзы ўваходзяць у склад Удзелаўскага сельсавету.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У міжваенны час вёска знаходзілася вёска ў складзе гміны Верхняе, пазьней у (1929) складзе гміны гміны Казлоўшчына Дзісенскага павету Віленскага ваяводзтва Польскай Рэспублікі[2][3][4][5].
Насельніцтва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Віцебская вобласць: нарматыўны даведнік / У. М. Генкін, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2009. — 668 с. ISBN 978-985-458-192-7. (pdf) С. 234
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 6.
- ^ https://web.archive.org/web/20220427214757/https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf
- ^ https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/;3950665
- ^ Piotr Eberhardt, Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, «Dzieje Najnowsze», Rocznik L — 2018 (2), 2018, s. 95-100.
- ^ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1938, wolumin — 1, s. 40.
- ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej — Tom VII — Część II — Ziemia Wileńska — Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 76.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Murzy, wieś, powiat dzisieński, gmina Wierzchnie // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom VI: Malczyce — Netreba. — Warszawa, 1885. — S. 813